|
28 september – 11 oktober 2001 |
|
Met vallen en opstaan……
De tweede Fire Observers stage 2001 was oorspronkelijk voorzien in New Orleans; niettegenstaande de vergaande onderhandelingen met New Orleans moesten we uitwijken naar een andere bestemming. Verschillende hervormingen en aanwervingen van aspiranten verhinderden namelijk een stage in de geplande periode, vandaar dat er snel een alternatief moest gezocht worden. Dit vonden we in Jacksonville, Florida, waar we in 1998 al eens op bezoek waren. Op korte termijn werden de meeste zaken met Jacksonville geregeld en zo kon de tweede stage 2001 toch doorgaan.
Een tweede belangrijke gebeurtenis vond plaats op 11 september 2001. Maar liefst vier vliegtuigen werden gekaapt en gebruikt als wapen om de WTC-torens in New York en het Pentagon in Washington aan te vallen. Op vrijdag 14 september was de tweede bijeenkomst gepland om de laatste zaken af te spreken. Uiteraard waren er heel wat twijfels gerezen omtrent de nakende stage. Vanuit Jacksonville kregen we het positieve nieuws dat we, ondanks de gebeurtenissen, toch nog konden komen. Bleef dan nog de vraag hoe we daar konden geraken; alle vluchten van en naar de VS waren immers opgeschort. Na enkele dagen werd het luchtverkeer echter hervat en was ook dit probleem van de baan.
Op vrijdag 28 september was het dan zover: afspraak in de luchthaven om 10:00, iets vroeger dan andere keren wegens de iets langere incheck tijden. Een beetje tegen de verwachting in zijn we op tijd vertrokken met United Airlines (!?) vlucht UA.951 en zijn we zelfs 45 minuten vroeger dan voorzien geland in Washington DC. De overstap daar verliep iets minder vlot. De vlucht van hieruit was overboekt, een paar groepsleden hadden geen plaats… Dankzij enkele "betaalde vrijwilligers",die een vlucht later gingen nemen, kon dan uiteindelijk toch iedereen mee. Eenmaal aangekomen in Jacksonville vonden we al snel John en Sweetie tussen de menigte, deze stonden ons daar op te wachten met een Belgische vlag in de hand. Nadat we onze bagage en de huurwagens hadden afgehaald, gingen we nog een avondmaal nuttigen in een 'all you can eat' nabij ons motel.
Zaterdagmorgen na het ontbijt gingen we naar de woning van John, een beetje een mini-brandweer museum, kasten, rekken en muren vol met allerlei brandweer gadgets. Vanaf daar zijn we naar het hoofdkwartier van de brandweer gereden waar we opgewacht werden door Glenda Hopkins, PR persoon van de brandweer. Hier werd de verdeling over de posten geregeld. We maakten van de gelegenheid gebruik om al eens een blik in de 9.1.1.-centrale te werpen (neen, geen coca-cola blikje). Daarna werd iedereen naar zijn post gebracht om de stage aan te vatten. De pers was aanwezig in station 10 en 's avonds kon Jacksonville via het TV-nieuws al zien dat we "terug in het land waren." Van zaterdagmiddag tot dinsdagmorgen liep iedereen stage. Kathy en Bart waren te gast in station 4, Kris en Phillipe in ST.10, Andre en Karel in ST.5, Tom in ST.52, Johan en Lieven in ST.4, Kevin in ST.7 en Jerome en Kurt in ST.9.
In de meeste posten was het tamelijk druk, soms overdag vrij kalm, maar zodra je aan tafel ging voor het avondeten moest je soms wel de maaltijd onderbreken omdat een zwaar persoon uit zijn bed gevallen was bijvoorbeeld. Even kijken naar het suikergehalte en de bloeddruk vooraleer deze opnieuw in zijn bed te leggen. Maar liefst twee engines en een ziekenwagen werden ter plaatse gestuurd voor deze oproep, dit is 8 man personeel plus nog eens 4 van de observers … Vanuit ST.10 en ST.7 hadden ze een oproep voor brand in een chemische fabriek, de rest van de oproepen waren voornamelijk medische tussenkomsten en automatische brandmeldingen, die heel dikwijls geannuleerd werden voor je ter plaatse was. Kilometers worden er wel gereden… Zondagavond was er vanuit ST.9 nog een oproep voor vermoedelijke verdrinking. Aangekomen aan de jachthaven bleek er iemand in het water te zijn gevallen en niet terug bovengekomen. Na een viertal uur zoeken en dreggen met verschillende boten werd de zoekaktie stopgezet. Tijdens de volgende nacht was er ook nog een brand van een tuinhuisje, tussen de mensen van JFRD (Jacksonville Fire and Rescue Department) waren er ook vier observers te zien.
Dinsdag was er verzameling in ST.4. Van hieruit gingen we naar het hoofdkwartier. Daar werden we welkom geheten door de staff. We kregen een rondleiding doorheen het ganse gebouw. Dit was vroeger een bankgebouw, met stevige muren en deuren, nu is het volledig omgebouwd tot commando centrum. In geval van rampen kunnen alle disciplines van de hulpdiensten er terecht. Elk heeft zijn eigen hoek met computers, tv's, telefoon, faxen. Het 9.1.1.centrum is hier ook gehuisvest welke ook bezocht werd, iets uitgebreider dan de eerste dag. We zijn ook op het dak van het gebouw geweest van waar je een mooi zicht op de stad hebt. Nadien te voet naar de City Hall, waar een gids ons rondleidde. Zelfs het bureel van de burgemeester werd niet overgeslagen; evenals een commissievergadering die even onderbroken werd om ons eens voor te stellen. Na het middagmaal bij Hooters zijn we naar het fire-museum afgezakt waar een mooie collectie brandweermateriaal staat. Vandaar ging het dan richting blusboot station. We kwamen gewoon even naar de boot kijken.
Toen we echter de kans kregen om een tochtje op de St.- John rivier te doen, konden we uiteraard niet aan de verleiding weerstaan en duurde ons bezoekje iets langer dan gepland. Het was in elk geval de moeite waard, langs de los- en laadplaatsen van de zeeschepen varen is wel even indrukwekkend, ook de waterkanonnen aan boord werden even in werking gezet. Na de rondvaart werd iedereen opnieuw naar de posten gebracht voor stage. De nachtrust werd dikwijls onderbroken voor allerlei oproepen, af en toe eens een brandalarm maar overwegend voor medische tussenkomsten.
Woensdag was het trainingsdag. Tijdens de verwelkoming op het trainingscentrum hadden ze een leuke verrassing voor ons in petto: we kregen ieder een brandweeruitrusting om de oefeningen te doen, de nieuwe jas mochten we na afloop meenemen naar Belgie. Iedereen kreeg de kans om eens het hothouse binnen te gaan en nadien werd de olieput in brand gestoken om een oefening te doen. Dat het op deze oefeningen HEEL erg warm werd, zal Karel het best van ons allen weten… Door de laarzen heen heeft hij wat brandwonden opgelopen. Na verzorging kon hij de verdere activiteiten mee doen. Deze dag werd dan besloten -en afgekoeld- met een bezoek aan de Budweiser brouwerij. Een rondleiding doorheen de fabriek en een bezoek aan de toog om even te proeven !!!
Donderdagmorgen zijn we naar Ocala gereden, eerste stopplaats was de brandweerschool van Florida. Een rondleiding door de leslokalen en het oefenterrein stond op het programma. Op het GROTE terrein vonden we spoorwegen met ketelwagens om treinongevallen te simuleren, gebouwen, olieputten, zelfs een helikopter is er aanwezig om allerhande noodsituaties na te bootsen. In het restaurant van deze brandweerschool hebben we dan ons middagmaal genuttigd om daarna te vertrekken naar E-ONE. Dit is een van de grootste brandweerwagen fabrikant van de US. Hier hebben we kunnen zien dat men van stukken aluminium brandweerwagens maakt, de meeste wagens worden hier volledig zelf gebouwd, de chassis, kabine, pompen, materiaalkasten, zowat alle stukken zijn 'homemade'. Een indruk wekkend aantal grote (soms zeer grote) brandweerwagens stonden hier te wachten op de afhaling door hun eigenaar.
Tijdens de rondleiding vonden we zelfs in de herstelplaats de ladder 9 van Jacksonville terug. Gedurende ons verblijf was er een oude Mack tower ladder in dienst op de post 9.
Vrijdag was het opnieuw stagedag, met dien verstande dat het middagmaal voor de ganse groep plaats had in ST.9. Tijdens het eten werden de brevetten uitgedeeld, evenals wat aandenkens zoals t-shirt, pins,… Toen er echter een alarm gegeven werd voor grasbrand konden een aantal observers niet aan de verleiding weerstaan om even mee te gaan. Op een snelweg was inderdaad een kleine oppervlakte gras aan het branden. De twee brandweermannen van Jacksonville hadden deze keer geen werk; de bluswerken werden volledig door observers tot een goed einde gebracht. De rest van de dag was er stage en klaarmaken van de bagage, want 's anderendaags was het stage gedeelte reeds afgelopen…
Zaterdag werd iedereen voor de laatste keer vanop hun stageplaatsen opgehaald. Bij het inladen van de bagage bleek dat iedereen al iets meer had dan bij aankomst… zo'n brandweervest paste blijkbaar niet in iedereen zijn valies(je). De laatste keer dat we in uniform moesten zijn, was wel speciaal. We gingen deelnemen aan een parade waar zowel vrijwillige als beroepsbrandweerlui aanwezig waren. Tussen allerlei fanfares en praalwagens door liep er dus ook een ploeg van Belgische Fire Observers.
Nadien gingen we onze overvolle wagens ledigen in het motel, omkleden en dan richting beach… Op het strand deelde de ploeg zich in twee. Een aantal verkoos om wat te gaan zwemmen, de rest verkoos ook vocht, maar dan eerder iets uit een glas en in een cafe…
Zondag vertrokken we dan naar Daytona. Eerst stopten we in een Flea Market, want de meesten hadden nood aan een extra koffer, helaas waren daar nog bijkomende souvenirs te vinden zodat het bagageprobleem bleef bestaan. Daarna richting Daytona Race track. Met een treintje -aan lage snelheid- hebben we een rondleiding gehad, een fotosessie op het winnaars platform was ook wel plezant. Dan nog naar Daytona Beach waar iedereen de kans had om eens in het leuke stadje rond te wandelen. Voor de motorliefhebbers onder ons was het wat te vroeg, de motorhappening was pas de week nadien. Toch waren er nu reeds tamelijk veel moto's te zien en ook veel winkeltjes met gadgets voor de motorliefhebbers stelden hun koopwaar al te koop.
Maandag was het Kennedy Space Center aan de beurt, na zeer strenge controle aan de ingang, konden we genieten van een ingekort programma. Op dit moment waren er bombardementen aan de gang in Afganistan en dat had zo zijn invloed op de veiligheid in en rond het Space Center. Maar het was wel de moeite waard, wat we te zien kregen: van allerlei maquettes tot een Apollo V raket op ware grote, evenals de Space Shuttle welke men van binnenin kon bekijken.
Eer we ons motel terug opzochten, lieten we nog eens de etalagejanet in ons los. We zijn dus even gestopt in een winkelcentrum en kochten nog enkele souvenirs en t-shirts, kwestie van de valiezen extra vol te krijgen. 's Avonds hebben we het "laatste avondmaal" genuttigd in bijzijn van John en Sweetie, de keuze viel op een prime rib restaurant en het was opnieuw een "all you can eat". Er waren er een paar bij die ALTIJD grote honger hadden. John kreeg daar dan nog verschillende aandenkens van de groep en wijzelf kregen ook een geschenkje, namelijk een t-shirt en een brandweerwagentje, evenals een badge en een embleem van de volunteers van Lake Shore.
Dinsdag -de laatste dag- was besteed aan Universal Studios. Daar konden we genieten van allerlei attracties en mooie decors van bekende en minder bekende films. Back to the Future, Terminator, Twister, ET, allemaal de moeite waard om te gaan bekijken.
Woensdagmorgen was de laatste activiteit een ritje op een airboat; een tochtje door Boggy Creek, op zoek naar krokodillen. Hoewel we geen krokodillen gezien hebben was het toch een mooie ervaring. Daarna hebben we de huurwagens terugbezorgd. Op de luchthaven van Orlando merkten we al wat soldaten op- dit omwille van de gebeurtenissen in Afganistan en de veiligheid in de VS. Ook hier vertrokken we op tijd. Nu echter richting DC. Om het nog even spannend te maken, kregen we van de piloot te horen dat we niet naar DC konden vliegen omdat er daar "problemen" waren. Na wat rondcirkelen, gingen we richting Richmond vliegen om daar bij te tanken. Op dat eigenste moment kregen we toch toestemming om naar DC te vliegen. Bleek dat er een landingsbaan buiten dienst was omdat een vliegtuig met lekke banden deze versperde. De vlucht naar Brussel verliep wel vlekkeloos zodat we op het voorziene uur terug met beide voeten op de vaderlandse grond stonden. Ik denk dat we opnieuw van een geslaagde stage kunnen spreken, hoewel de sfeer soms wel eens overschaduwd werd door de gebeurtenissen in de VS. Jacksonville heeft hoe dan ook opnieuw zijn gastvrijheid getoond en we hebben daar met z'n allen van genoten.
