Stageverslag Oakland 2015

Reisverslag Fireobservers Oakland 2015

Maandag 25 mei 2015, het is eindelijk zo ver.  Om 08h45 hebben we afgesproken op de luchthaven van Zaventem.  8 Deelnemers en 2 begeleiders hebben de koffer gepakt om een brandweerstage te gaan doen in Oakland, CA, aangevuld door een mooi toeristisch programma doorheen de westelijke helft van de VS.  De 1e vlucht brengt ons naar London Heathrow.  Daar wacht een A380 van British Airways op ons.  Die zal ons rechtstreeks van London overvliegen naar San Francisco.  Als je de A380 ziet staan kan je niet geloven hoe zo een gevaarte de lucht in gaat.  Het is de 1e keer dat een groep van de Fireobservers vliegt met een A380.  Tijdens de 1e uren aan boord is het al duidelijk dat dit een zeer aangenaam toestel is om met mee te vliegen.  Ruimte en stilte bepalen de vlucht.  Na een goeie 10 uur vliegen bereiken we ons doel, SFO Airport.  Na de immigratie en de douane is het tijd om onze huurwagens op te pikken.  2 gloednieuwe Toyota Sienna’s zullen ons de volgende 2 weken begeleiden op onze reis.  Onze eerste nacht slapen we op hotel in Oakland.  Van onze plaatselijke contactpersoon kregen we te horen dat verplaatsingen bij nacht in de buurt van ons hotel best te beperken zijn.  Al snel merken we waarom.  De geur van drugs en de gure omgeving nodigen niet bepaald uit voor een gezellige laat avond wandeling.  In een hotel in de buurt vinden we een sportsbar waar we de dag afsluiten met een goed gevulde maag en waar we reeds bezoek kregen van de crew, van een nabij gelegen station .  Voor het slapen gaan brengen we toch nog een 1e bezoek aan een plaatselijke brandweerpost.  De 1e van de vele collega’s die we de volgende week gaan leren kennen.

Na een korte nachtrust, traditiegetrouw vroeg wakker door de jetlag, maken we ons klaar voor de ontvangst bij de Oakland Fire Dpt.  Mark Hoffmann is onze contactpersoon deze week.  Hij is Deputy Chief van de Fire Dpt en op de moment in ziekteverlof, dus hij is de geknipte man om deze week de deuren te openen voor ons en onze wensen zo veel mogelijk in de vullen.  Bij de kennismaking krijgen we een kijk op de brandweerdienst en al snel worden we verdeeld in de verschillende kazernes.  Tijdens deze stage krijgt elke kazerne slechts 1 Belg, Nederlander, op bezoek.  De meesten krijgen al meteen te horen dat Oakland niet echt een toeristische stad is.  Criminaliteit, drugs, vechtpartijen, brand …, deze maken blijkbaar allemaal deel uit van het dagdagelijkse leven in deze burenstad van San Francisco.  En ja hoor, lang hoeven we niet de wachten voor de 1e oproepen binnen lopen in de stations.  Voor sommigen onder ons zal het een vermoeiende week worden.  De 1e 3 dagen maken we er een gewoonte van om in de voormiddag bezoeken ed. af te leggen en proberen we steeds kort na de middag terug in de stations te zijn voor de ride along.  We bezoeken oa de 911-centrale en het Emergency Operation Center (EOC).  Vooral het EOC is een speciaal gebouw.  Vooral de bouwstructuur is van die aard dat het volledig los staat van zijn omgeving en de funderingen gaan 10-tallen meters de grond in.  Dit alles om de zwaarste aardbevingen het hoofd te bieden.  Ze verwachten hier nl. met 75% zekerheid binnen de 25 jaar een aardbeving van meer dan 7 op de schaal van richter.  Een ander bezoek brengt ons naar de USS Hornet.  Een Aircraft carrier die nu dienst doet als museumschip.  Een boottrip met een reddingsboot van de OFD, type RIB, mag ook niet ontbreken.  Met deze boot maken we een wateruitstap op de baai richting Frisco.  Zelfs de zeeleeuwen aan Pier 39 krijgen we van dicht bij te zien.  De luchthavenbrandweer en de USAR CAL Task Force 4 maken het lijstje compleet.

Op zaterdag maken we een dag tijd om San Francisco te bezoeken.  Als 1e punt sturen we de Coitt Tower aan, gevolgd door Lombard Street.  Na het parkeren van de wagens hebben we even tijd om een klein hapje te eten en te drinken en om half 2 moeten we ons aanmelden bij de Alcatraz Cruise boot.  Deze brengt ons in een 20-tal minuutjes naar The Rock… De welgekende gevangenis waar gekende gevangen zoals Al Capone hun tijd uitzaten is een indrukwekkende plaats en verdient dan ook onze nodige aandacht.  Na een mooie audiotoer slaat de honger toe en van zodra we het vaste land weer bereikt hebben begeven we ons naar de Fisherman’s Wharf om een broodje krab of iets dergelijks te verorberen.  Nadien is het tijd om ritje met de Cable Car te maken.  Aan de start van de lijn Powel en Hyde is het al duidelijke dat we de 1e uurtjes niet moeten rekenen op een vertrek.  De mensen staan nog rijenlang aan te schuiven.  Maar een oplossing laat niet lang op zich wachten.  Met een limousine begeven we ons met de ganse groep richting de andere kant van de lijn op de hoek van Powel en Market Street.  Deze rit zal onze hele leven lang in ons geheugen gegrift blijven.  Piepend en schurend wringt ons bolide zicht door de steile straten van Frisco, hijgend onder het gewicht van onze groep.  Dan verloopt de terugweg met de Cable Car toch wel iets “veiliger”.  Als afsluiter van de dag gaat er niets boven een bezoek aan en een wandeling op de Golden Gate Bridge.  En we hebben geluk, de moment dat we aankomen laat de brug zich in al haar glorie zien.  Tijdens de dag was er steeds wel een stuk gehuld in de dichte mist.  Het is al goed donker als we terug aankomen in Oakland en inderdaad al meteen ervaren we weer de vijandige onrustige sfeer die er op de straten heerst.

De volgende 48 uur om zondag en maandag zijn volledig gewijd aan de ride along.  2 Volle dagen maken we nu deel uit van de werking van de verschillende posten… Brandjes, ongevallen, drugsslachtoffers en schietpartijen, allemaal oproepen die de groep te verwerken krijgt.

Dinsdagochtend is het tijd om afscheid te nemen van onze vrienden van de OFD.  De 1e dag van het toeristische deel van de reis breekt aan.  Vandaag brengt Highway 1, de Big Sur, ons zuidelijke richting Morro Bay.  Onderweg flaneren we nog over de Santa Cruz Beach Boardwalk en  pikken we de 17 miles Carmel Drive mee.  Na prachtige vergezichten en duizenden bochten komen we ’s avonds aan in Morro Bay.  In een gezellig restaurantje aan de waterkant wordt de voorbije week nog honderduit besproken en kruipen we in ons bed voor een 1e nacht zonder call’s sinds een week.

De volgende dag rijden we door richting LA en Hollywood.  Tegen de middag bereiken we Santa Monica waar we de auto achterlaten op de parking aan het strand en we de benen strekken tijdens een wandeling richting Venice Beach.  Een toch wel apart stukje California.  Glamour, extravagantie en armoede liggen hier dicht bij mekaar.  Je moet het eigenlijk zelf meemaken, want beschrijven is niet echt mogelijk.  Sommigen van de groep wagen zich aan een plons in Pacific Ocean.  Deze wordt als prachtig maar toch fris omschreven.  Na de wandeling rijden we via Beverly Hills richting Hollywood.  Ons hotel ligt op 5 minuten wandelen van de strip.  Het duurt dus niet lang en we kunnen genieten van de drukte op de Hollywood Strip.

Na, voor sommigen een korte, nacht is het tijd om Universal Studio’s onveilig te maken.  Met een goed plan van aanpak slagen we er in om alle attracties die dag tot een goed einde te brengen.  Afsluiten doen we met de Waterworld Show en een hapje op de Universal City Walk.  Om de rit naar onze volgende bestemming Las Vegas wat te verlichten, hebben we er voor gekozen om nog vanavond door te rijden tot in Barstow.  Daar komen we rond middernacht aan.  Het is duidelijk dat we ons meer en meer de woestijn in begeven.  Het is nog steeds rond de 30 graden als we aankomen.

Ondertussen zijn we vrijdag en vandaag tijd om verder door te rijden richting Las Vegas.  Na een paar uurtjes bollen komen we aan en na een uurtje shoppen in de South Mall en een foto aan het wereldberoemde schild van Las Vegas checken we in in ons hotel de Stratosphere.  Daar maken we eerst even tijd voor verfrissing en na een zicht op de stad vanop de Stratosphere Tower rijden we met de bus richting Freemont Street.  Daar doen we ons eerst tegoed aan een uitgebreid vis en vleesbuffet a volonté waarna we de avond verder zetten met bier en plezier.

Het hoeft niet veel verbeelding, om te stellen dat de volgende dag ingezet wordt met de nodige pooltime om de avond op Freemont Street verder te verwerken.  Wanneer de ledematen terug acuraat luisteren begeven de meesten van de groep zich op de strip waar er tijd wordt gemaakt om de verschillende hotels, casino’s en attracties te bezoeken.  Na ettelijke kilometers op de voetenteller en voldaan door alle indrukken proberen we de nodige nachtrust te hebben want morgen gaat de reis verder en nemen we afscheid van dit glamouroord midden in de Nevadawoestijn.

Zondagochtend gaan we vroeg de baan op, een lange dag ligt er te wachten.  Het contrast zal vandaag niet groter kunnen zijn.  Vertrekkend met 27 graden rijden we richting Death Valley.  Deze rijden we door met enkele bezoeken te plaatse zoals Bad Water basin, Furnace Creek en Dante’s View.  De temperatuur haalt vlot de kaap van de 40 graden.  De rit gaat verder richting Mammoth Lakes.  Meer en meer veranderd het landschap van een verlaten woestijnlandschap naar een groots “Alpen” landschap.  Aangekomen in ons hotel in Mammoth Lakes is het meteen duidelijk dat we ons geen zorgen meer moeten makken over ratelslangen maar hier zijn de dieren van een ander kaliber.  Er wordt aangeraden geen eten achter te laten in de wagen aangezien de plaatselijke beren dit wel leuk zouden vinden, met alle gevolgen van dien.  Ook de lange broek is terug van de partij.  In dit ski oord is de avondtemperatuur slechts 8 graden, jaja u leest het goed, 8 graden.  De avond wordt afgesloten in een plaatselijke sportsbar.

De volgende ochtend staat 1 van de prachtigste parken van de VS op de planning.  Vandaag rijden we via de Tioga Pass Yosemite National Park binnen.  Indrukwekkende landschappen wisselen zich af.  Na de middag komen we aan bij de el capitan.  Een indrukwekkende rotsmassa die zich ongeveer 1000 meter loodrecht de lucht in prijkt.  Tegen de avond splitst de groep zich.  1 auto rijdt rechtstreeks vanuit Yosemite richting San Francisco, de andere maakt nog enkele omwegen in het park en bezoekt oa. nog het Glacier Point.  Onderweg naar San Francisco loopt de temperatuur nog op tot ongeveer 40 graden.  En ja, spijtig genoeg zijn we aanbeland bij het laatste hotel van de reis.  Morgen vliegen we vanuit San Francisco terug huiswaarts met een tussenstop in London.

Dinsdag 9 juni, onze B747 staat klaar om onze door de nacht door richting London te vliegen.  De 1e uren verlopen letterlijk zeer turbulent.  Nadien keert de rust terug en bereiken we mooi op tijd Heathrow.  De connectie is dan ook verzekerd en het weerzien met de achtergebleven partners, vrienden en familieleden is dan ook een prachtige afsluiter van deze indrukwekkende 2 weken.

Onder leiding van Patrick en Peter beëindigen Henri, Ko, Timothy, Jens, Johnny, Jorgo, Mariska en Bart hiermee de stage Oakland 2015.  Een onvergetelijke ervaring die de geschiedenis in gaat als de 48e stage van de VZW Fireobservers.

Permanente koppeling naar dit artikel: https://www.fireobservers.org/stageverslag-oakland-2015/