Voor de derde stage wordt de bestemming Oakland, California. De periode is vastgelegd met vertrek op 10 september en terugreis op 24 september (aankomst in België op 25 september). Het is zeker niet onze eerste stage in de staat California. Oakland is gelegen in de San Francisco Bay Area, vanaan de waterkant zie je dan ook San Francisco liggen. Het is een stad waar behoorlijk wat actie plaatsvind en die best wel enkele ruige wijken kent. Uiteraard is er ook een havengebied. Een tochtje met een blusboot behoort dan ook tot de mogelijkheden. Toeristisch zijn er uitstappen naar
o Yosemite national park
o Los Angeles (Hollywood, Santa Monica, Beverly Hills, Venice beach)
o Death Valley
o Universal studios Hollywood
o Las Vegas
Stageverslag stage Oakland California
Oakland staat niet echt bekend als een toeristische hoogvlieger, en dat hebben we wel gemerkt, zoals uit onderstaand verslag blijkt. Evenwel werden alle verwachtingen ingevuld en is het een prachtige reis en stage geworden, en een plaats om zeker terug te gaan. Veel leesgenot gewenst.
Zondag 10 september 2006
Gepakt en gezakt komen we met zijn allen aan op de luchthaven van Zaventem. Het is nog vroeg, doch iedereen kijkt vol enthousiasme de komende dag tegemoet.
Omstreeks 8 uur zijn we voorzien om op te stijgen voor een kort tripje tot Londen, alwaar we overstappen op een vlucht naar San Francisco.
De keuze van luchtvaartmaatschappij is dit jaar gevallen op British Airways. Voornamelijk de goede verbinding, gekoppeld aan een degelijke prijs lagen hiervoor aan de basis.
Het inchecken verloopt vlot en even later begeven we ons naar de douane. Carl en Paul zijn langsgekomen om afscheid te nemen (of om te proberen mee te glippen). Van strenge controles is hier in Brussel niet echt iets te merken.
Hop, daar gaan we dan, en voor we het goed beseffen zakken we al terug. Londen is immers nog geen uur vliegen. Straks wordt het wel andere koek.
Aangekomen op Heathrow dienen we te veranderen van terminal. Hier bespeuren we reeds een andere gang van zaken. Op diverse plaatsen zijn lange wachtrijen zichtbaar, alsook bakjes gevuld met allerlei producten, flesjes, drank, ….. . Na even aanschuiven springen we op de bus die ons naar terminal 1 brengt.
Aangekomen in terminal 1 zijn er lange wachtrijen, waar ook wij noodgedwongen in terecht komen. Een van ons komt op het idee een foto te nemen van de wachtrijen en controlepunten, wat hem bijna zijn camera kost. Na een drie kwartiertjes aanschuiven zijn we allen goedgekeurd en kunnen we richting gate verdergaan. Er rest nog even tijd om rond te neuzen in de tax free shops en dan is het boarding time.
Het boarden verloopt pas stroef. Meer dan de helft van de passagiers wordt gefouilleerd alvorens op het vliegtuig te mogen. Wetende dat we met een boeing 747 reizen houdt dit wat in. Daarenboven zijn er slechts twee mensen om deze controles uit te voeren. Een druppel op een hete plaat met andere woorden want met een beetje handigheid zijn ze snel verschalkt.
Met iets meer dan een half uur vertraging kunnen we dan eindelijk toch op weg. San Francisco here we come.
De vlucht verloopt gelukkig voorspoedig en reeds om 13 uur 44 lokale tijd komen we aan in San Francisco. Op naar de immigratie.
Aan de immigratie is het uiterst rustig en dat ziet er goed uit. Zo gaan we hier niet teveel tijd verliezen, althans dat denken we.
Een kwartiertje later zijn we er eentje kwijt. Waar iedereen na de immigratie in de bagagehal terecht kwam, stuurden ze Robby een andere richting uit. Na een halfuurtje gaat Marc eens gaan informeren wat er aan de hand is. Blijkt dat Robby naar een extra controle werd gestuurd. Meer informatie is niet te krijgen. Hoelang het zal duren evenmin. Iedereen heeft ondertussen zijn bagage reeds verzameld en de groep begeeft zich zonder Marc naar de uitgang in afwachting van de terugkomst van Robby. Het is immers nooit interessant om in de bagagehal te blijven rondlopen.
Meer dan een uur later verschijnt Robby opnieuw ten tonele. Blijkbaar vond men zijn bestemming nogal verdacht. Wie gaat er nu voor zijn plezier naar Oakland? Uiteindelijk is hij er gelukkig toch geraakt. Snel de bagage opnemen en op naar de huurwagens. Hiervoor dienen we de monorail te nemen, een heel gesleur met de bagage.
Gelukkig geen lange wachtrijen aan het verhuurbedrijf, doch wel een probleem. Tweede begeleider Stijn beschikt niet over de nodige credit card en krijgt zijn huurwagen niet. We roepen er de manager bij en doen verwoede pogingen, evenwel niets gekort. Ten einde raad zijn we genoodzaakt een andere wagen te huren en onze voorafbetaalde voucher zijn we kwijt. Een extra kost van 950 dollar, maar we moeten nu eenmaal verder.
Een halfuurtje later kunnen we de baan op. Aangezien het nog wel even klaar blijft en relatief mooi weer is besluit Marc om al even enkele sights van San Francisco te gaan bekijken. We begeven ons naar Twin Peaks alwaar we een prachtig zicht op San Francisco kunnen bewonderen. Ondertussen passeren we reeds de ups en downs van San Francisco. Na Twin Peaks rijden we naar Alamo Square, hier staan een aantal prachtige Victoriaanse huizen, met de moderne buildings van downtown in de achtergrond. Iedereen zag het wel al eens op TV.
Vervolgens begeven we ons verder doorheen San Francisco richting Lombard Street. Je weet wel, die straat waar je al bochtennemend naar beneden moet. Vandaag rijden we de straat af. Een fotootje nemen zit er nu niet in want het is vrij mistig, daarvoor komen we deze week wel terug.
Na Lombard street rijden we richting Oakland Bay Bridge. Deze brug op twee niveaus verbindt San Francisco met Oakland, onze bestemming voor vandaag en de komende week.
Het is ondertussen reeds na 6 uur en het verkeer is vrij rustig en zonder veel problemen vinden we vrij snel ons hotel. We kozen voor een motel 6. De check in neemt zoals gebruikelijk iets meer dan een half uur in beslag. Ik heb nooit begrepen waarom, maar goed. Marc contacteerde ondertussen Chief Edwards. Hij is onze contactpersoon voor deze stage. Er wordt afgesproken rond 19 uur 30 aan het hotel. Iedereen krijgt even de gelegenheid om zich op te frissen.
Chief Edwards arriveert mooi op tijd en verwelkomt ons hartelijk in Oakland. Na wat korte gedachten uitgewisseld te hebben stappen we in de wagens om een hapje te gaan eten. Het wordt een degelijk restaurant, en Chief Edwards trakteert ons op de maaltijd. Aan tafel worden de eerste uitwisselingen van ideeën en ervaringen gedaan. De reis vergt echter zijn tol en na de maaltijd vallen menige oogleden naar beneden. Terug naar het hotel dus. Morgen start onze stage.
Maandag 11 september
Zoals gewoonlijk zijn we vandaag vroeg op.
9/11, 5 jaar geleden. Van zodra je de televisie opzet zijn de beelden van de memorials niet meer weg te denken. Ook in de Bay area zijn verschillende acties aan de gang. Omwille van het tijdstip van onze aankomst werd echter besloten om niet deel te nemen aan het moment van stilte bij de brandweer. Organisatorisch was het immers te moeilijk om tijdig in de kazernes te geraken.
We gaan dan ook met zijn allen rustig ons eerste Amerikaanse ontbijt verorberen. Een eerste avontuur voor velen.
Omstreeks 9 uur 30 komt Chief Edwards ons ophalen. Eerste stop voor vandaag wordt de training facility. Hier krijgen we onze interventiekledij en dienen we de liabillity waivers (verzekeringspapier) te tekenen. Het is even zoeken om voor iedereen een pakje te vinden. Een uurtje later heeft iedereen zijn uitrusting. We laden alles en iedereen in de wagens en op naar de kazernes.
We krijgen elk een eigen kazerne toegewezen, het wordt dus een hele rit om iedereen af te droppen.
Het is dan ook al rond 15 uur wanneer we de laatste drop off doen. Kris van Kaprijke komt in station 20 terecht. Het is hier dat even later het noodlot toeslaat.
Bij het wegrijden van de kazerne rijdt Stijn achterwaarts tegen een paaltje. Alhoewel de schade beperkt is, is het niet aangewezen om met deze wagen verder te blijven rijden. We besluiten dan ook om het verhuurbedrijf te contacteren en te informeren wat ons te doen staat. Gelukkig is er ook op de luchthaven van Oakland een kantoor en kunnen we daar terecht. Iets meer dan een uur later hebben we dan ook een andere wagen en kunnen we zelf naar onze post.
Laat de interventies maar komen.
Gedurende de eerste avond en nacht komt iedereen al aan zijn trekken. De eerste brandjes worden geblust, zoals gewoonlijk wegen de medicals (medische tussenkomsten) uiteraard door.
Dinsdag 12 september
Tweede dag van ons verblijf in Oakland en tijd om wat bezoeken af te leggen teneinde wat meer inzage in de werking van deze dienst te krijgen.
Een eerste halte is het Emergency Operations Center. Deze indrukwekkende ruimte is ingericht om te dienen als crisiscentrum bij rampen en kwam er mede door de grote bosbranden in de “Oakland Hills” en de laatste zware aardbeving in de regio. De infrastructuur is ronduit fantastisch.
Tweede stop is de 911 centrale – dispatching van de Brandweer. Hier krijgen we een beeld van de verwerking van een oproep. Uniek in Oakland is dat de dispatchers de telefonische oproep kunnen doorverbinden naar de speakers in de kazernes. Dit zorgt ervoor dat men naar belangrijke informatie van de oproep kan meeluisteren. Hierdoor zit men vaak reeds in de wagen, nog voor men echt gedispatched wordt voor de volgende tussenkomst. Het weergeven van deze gesprekken gebeurt niet bij de medische oproepen.
Na de communications welke op dezelfde site is gebouwd als station 1 (headquarters), kunnen we hier een kijkje nemen naar de Heavy Rescue.
Volgende stop wordt station 3, waar de hazmat voertuigen hun thuis hebben.
Daarna is het tijd voor de lunch en kunnen we terug naar de kazernes voor wat meer echt werk.
Woensdag 13 september
Vandaag knijpen we er even tussenuit. Op het programma staat een bezoek aan San Francisco. Marc heeft ook nog tickets geregeld voor een bezoek aan Alcatraz zodus zal het wel een gevulde dag worden.
Aangezien we met goed gevulde wagens rijden kunnen we de car pool lane nemen en hoeven we geen toll te betalen om naar San Francisco te rijden. Eerste geplande halte is de brandweerkazerne 35 van San Francisco, gelegen naast het museum.
We worden hartelijk ontvangen in de kazerne, doch kunnen helaas maar kort blijven. Er wacht immers later op de dag een inspectie van de kazerne en hiervoor blijkt men vrij nerveus. Het museum is vandaag helaas gesloten dus daar kunnen we niet heen. We bekijken de voertuigen, waaronder een spiksplinternieuwe autopomp en even later gaat ook de bel voor de ladderwagen.
Tweede stop voor vandaag wordt de Golden Gate Bridge. Helaas speelt de mist ons hier wat parten. De toppen zijn niet te zien, laat staan de overzijde van de brug. Moedig wandelen we toch even naar de eerste pijler.
Na de Golden Gate gaan we richting Fisherman’s Wharf. Hier kunnen we wat rondkuieren, wat met de zeeleeuwen spelen en van ons middagmaal genieten. Omstreeks 14 uur vertrekt onze boot naar Alcatraz.
Het bezoek aan Alcatraz is best een aanrader. Hier merk je hoe hard het leven op dit eiland moet geweest zijn als gevangene. De cellen zijn minimaal en als je dan aan de overzijde van het water de vrijheid ziet en hoort.
Terug op het vasteland hoppen we even bij de lokale Hooters binnen voor een natje. Vervolgens de wagens in en op naar Lombard Street voor een picture moment. Na Lombard Street rijden we ook even naar de Coit Tower. Deze toren symboliseert de brandweerspuit en werd door Lilly Coit ter ere van de brandweer opgericht.
Laatste stop wordt de brandweerkazerne in China Town. Een leuke plaats om een speciale T shirt aan te kopen. Even raken we elkaar kwijt, doch uiteindelijk zijn we er met zijn allen.
Daarna terug naar Oakland. Zij die willen kunnen een hapje gaan eten bij Tony Roma, a place for ribs, en daarna terug de kazerne in.
Donderdag 14 september
De nacht brengt opnieuw de gebruikelijke interventies mee. Hier en daar wordt al een moord genoteerd. Niet zo gek als je de misdaadcijfers van Oakland ziet. Tijdens ons verblijf stijgt het cijfer zienderogen. Reeds meer dan 100 moorden werden er dit jaar gepleegd.
‘s Morgens is het opnieuw verzamelen geblazen. Ditmaal gaan we een toertje met de blusboot maken. Alhoewel niet meer bemand is de boot nog operationeel en in perfecte staat. De kapitein is speciaal voor ons opgekomen. Hij is gepensioneerd doch wordt door de stad ingehuurd wanneer nodig.
Het wordt een prachtige tocht. Eenmaal uit de dokken merk je wel al snel dat er toch best wat golven staan. We varen richting San Francisco en bekijken de plaatsen waar we gisteren rondliepen van de andere kant. We maken ook een tochtje rondom Alcatraz en keren dan terug. De boottocht wordt door iedereen enorm geapprecieerd.
In de namiddag staat een bezoek aan de luchthaven op het programma. Hier krijgen we de gebruikelijke demonstraties en een ritje met de crash tenders aangeboden.
Tot slot vooraleer we naar de posten terug gaan stoppen we even aan post 8. hier is de Union shop gevestigd en krijgen we de gelegenheid om wat items te kopen. Station 8 is tevens de nieuwste kazerne in Oakland en best mooi om te zien.
Terug aan het werk nu.
Vrijdag 15 en zaterdag 16 september
Twee dagen in de kazerne nu. Iedereen krijgt volop de gelegenheid om deel uit te maken van de crew en te proeven van het leven van een Amerikaanse brandweerman.
Enkelen van onze groep gaan mee naar de USAR training op vrijdagmorgen, doch voor de rest is er niets gepland gedurende deze twee dagen.
Diverse interventies passeren het toneel.
Iets wat opvalt is dat men hier toch vrij regelmatig een hydrantje afrijdt, wat meestal een mooie fontein tot gevolg heeft.
Zondag 17 september
Onze laatste dag in Oakland. Deze morgen is er een activiteit van de Burn Foundation en deze namiddag baseball waarvoor we tickets kregen.
Uit dank voor de mooie ontvangst schenken we ieder 10 dollar aan de foundation.
De baseball wedstrijd is aanvankelijk moeilijk te volgen. Naar het einde toe krijgen we toch wat zicht op de spelregels en begrijpen we zelfs dat Oakland de wedstrijd wint.
Morgen start de pick-up vrij vroeg want omstreeks 8 uur 30 willen we de weg op richting Yosemite. We hebben een vrij lange rit voor de boeg.
Maandag 18 september
Tijd voor afscheid. Chief Edwards komt nog langs om afscheid te nemen en iedereen een certificaat te overhandigen. Het afscheid is hartelijk.
Vandaag (eigenlijk deden we dit gisteren al) dienen we ook afscheid te nemen van iemand uit onze groep. Sebastien uit Kortrijk kan omwille van zijn werk de reis niet geheel afmaken en keert vandaag terug naar België.
Wij vertrekken richting Yosemite. Dit prachtige Nationale Park kan de volgende uren ons bezoek verwachten. Het is een drietal uur rijden alvorens we er zijn. Onderweg stoppen we voor een stevig ontbijt welke ons de dag moet doorhelpen. Reeds bij het binnenrijden zijn er enkele geplande foto stops. Eerste bestemming is Glacier Point, vanwaar je een prachtig zicht hebt op de gehele vallei. In de plaatselijke winkel kunnen we ook een hapje en een drankje kopen.
Daarna trekken we de vallei in. Deze tijd van het jaar staan de meeste watervallen droog. Toch vinden we er eentje actief, en de wandeling erheen is zelfs niet te zwaar.
Uiteindelijk bereiken we de Yosemite Village. Hier is een souvenir winkel en warenhuis met twee ingangen. De rest kan je wel al raden. Terwijl 8 man aan de ene kant buiten wachten is er eentje aan de andere kant ons aan het zoeken. Uiteindelijk geraken we dan toch weer herenigd.
Voor de eerste maal kan een groep fireobservers de vallei verlaten via de Tioga pass. Deze passage ligt vrij hoog en is de grootste tijd van het jaar niet bruikbaar wegens de sneeuw. Onderweg zie je dan ook het landschap veranderen. Op sommige plaatsen vinden we zelfs nog wat sneeuw terug welke de zomer overleeft heeft. Wanneer we bijna op het hoogste punt uitstappen is het vrij koud. Eenmaal het hoogste punt voorbij starten we de afdaling richting woestijn. Deze kant van de bergketen heeft immers niet zoveel te bieden. Het landschap is er vrij desolaat.
Eindbestemming voor vandaag is Mammoth Lakes, een ski resort. Wanneer we dit stadje binnenrijden merk je dit direct. Na wat zoeken in het donker vinden we ons hotel en kunnen we inchecken. De moedigen onder ons springen nog even in het “verwarmde” buitenzwembad. Daarna gaan we met zijn allen dineren.
Dinsdag 19 september
Opnieuw vroeg dag vandaag, want er staat ons terug een la nge rit te wachten. We verlaten snel het hotel en rijden een halfuurtje verder om te ontbijten. Wanneer we de parking van het restaurant oprijden zien we een aantal brandweerwagens van de CDF staan. Zij zijn op weg naar de grote bosbranden in de omgeving van LA.
Na het ontbijt rijden we richting Death Valley. Na enkele adembenemende passages loopt de temperatuur langzaam maar zeker op. Vandaag tekenen we toch een 45 graden op.
Eerste stop wordt Stovepipe Wells aan de ingang van de vallei. Hier is een klein winkeltje waar we wat drank kunnen halen. Wat verder zijn de zandduinen te zien.
Volgende halte wordt Badwater. Het laagste punt van de VS,
We rijden terug naar het centrale deel, de Furnace Creek ranch. Hier houden we een korte stop waarna we de vallei terug verlaten via de andere zijde en nog een tweetal uitzichtspunten aandoen, Zabriskie Point en Dante’s View. Het landschap is adembenemend.
Terug de baan op en nu zonder dralen richting Vegas, waar we in de vroege avond aankomen. Na het inchecken is het dinner time, all you can eat of course, en daarna strekken we de beentjes om de sights te gaan bekijken.
Woensdag 20 september
Vandaag toeren we gans de dag rond in Vegas. Iedereen is vrij te doen wat hij wil. ‘S morgens voorzien we een bezoek aan een outlet center voor de geïnteresseerden. Voor de avond zijn we afgesproken om samen te dineren.
Iedereen gaat een beetje zijn eigen gang en geniet van Vegas.
Donderdag 21 september
Vandaag verlaten we Las Vegas en rijden we richting LA. We begeven ons eerst en vooral naar Santa Monica. Dit prachtige kuststadje is steeds een bezoek waard. Te voet begeven we ons naar het aangrenzende Venice Beach, ongeveer een uurtje wandelen enkele richting, op één der mooiste stukjes strand van de regio.
Rond 16 uur verlaten we de kust en rijden we door naar Hollywood. De verkeersdrukte is te merken, doch zonder veel omwegen bereiken we ons hotel. Na het inchecken begeven we ons op de gekende “Walk of fame”.
Vrijdag 22 september
Vandaag Universal Studios. Dit op filmscene’s gebaseerde pretpark heeft allerlei te bieden zodat ieder van ons wel wat zal vinden om zich te amuseren.
Door een misverstandje zijn we een uurtje te vroeg. Vandaag opent men pas om 10 uur in plaats van om 9 uur. Uiteraard zijn we natuurlijk wel bij de eersten in het park.
Dankzij de goede gids Marc beleven we een fantastische dag en slagen we er in om achtereenvolgens alle attracties en shows mee te maken.
Hoogtepunten zijn:
– de backlot tour welke menig filmdecor laat zien
– The Mummy: een adembenemende rollercoaster in vooruit en achteruit
– Jurassic Park, een waterbaan met een flinke drop
– Terminator 3D film
– Shrek 4D film
– de Waterworld show
Hilarisch werd het evenwel pas in het Van Helsing spookhuis. Hier zijn er toch verschillende met de slappe lach buitengekomen.
Na het bezoek aan het park voorzien we een rustig diner in de Universal city bij Tony Roma, waarna we terugkeren naar het hotel.
Zaterdag 23 september
Onze laatste volledige dag. Na een kort ontbijtje vertrekken we richting kust. Via de coast highway rijden we door Malibu.
Bestemming voor de lunch is Morro Bay. Dit vissersdorpje is gekend voor zijn Fish&chips kraampjes. Verser kan het niet zijn.
Helaas blijkt de timing wat misrekend. In een haastje kopen we iets en spoeden ons dan naar Hearst Castle, onderweg verder etend.
Amper op tijd bereikt de eerste wagen Hearst Castle. Met 5 slagen we er nog net in de bus te halen voor ons geplande bezoek. Voor de 4 anderen zal het helaas voor een andere keer worden.
Het bezoek aan Hearst Castle vind ik zoals steeds een aanrader.
Na het bezoek rijden we over de adembenemende coast highway verder naar Monterey. Onze collega’s zijn reeds een paar uur voor ons en we geven dan ook een beetje extra gas.
Uiteindelijk bereiken we als eerste het hotel voor vandaag. Wanneer de anderen arriveren gaan we dineren.
Na het diner rijden we naar een benzinestation om wat drank te kopen voor de avond.
Terwijl de drank zakt mijmeren we uren door over onze reis.
Zondag 24 september
Iedereen heeft de gelegenheid uit te slapen of een strandwandeling te maken. Het vertrek naar de luchthaven is voorzien na het middagmaal.
Bij aankomst op de luchthaven leveren we de huurwagens in en gaan we naar de check in. Na een aantal gebruikelijke lange wachtrijen zijn we terug in transit, klaar om de terugreis aan te vatten.
Vooraleer te boarden een laatste bagagecheck en daar gaan we terug richting Londen. Een uurtje minder nu.
Maandag 25 september
Omstreeks 13 uur landen we in Londen. Hier dienen we opnieuw van terminal te veranderen voor onze vlucht naar Brussel, opnieuw controles en wachtrijen dus.
In terminal 4 hebben we nog ruimschoots de tijd om wat te shoppen alvorens in te schepen voor de korte vlucht naar Brussel.
Bij aankomst in Zaventem staat Carl ons al op te wachten. De cirkel is rond, eind goed al goed.
Deelnemers aan deze stage:
Organisatie: Marc Opstal
Stijn Verbeeck
Deelnemers: Frank De Weird
Robby Waumans
Sebastien Lefebvre
Patrick Vantroyen
Sven Van Geert
Marc Van Wonterghem
Kris Stevesyns
Martin Sparreboom
De thuisblijvers kunnen via deze blog de avonturen volgen …. KLIK HIER
