Met 35 brandweerposten wordt een bevolking van 500.000 inwoners beschermd. Jaarlijks worden ongeveer 70.000 interventies uitgevoerd.
BLOG : http://ocfd2009.skynetblogs.be
STAGE OKLAHOMA CITY 2009
Zondag 17 mei 2009
Omstreeks 7 uur 30 beginnen we te verzamelen op de luchthaven. Iedereen is stipt op
tijd, zodoende kunnen we reeds om 8 u 15 starten met de check-in.
De eerste verrassing, een nieuw formuliertje dat we moeten invullen. Aangezien de
kwaliteit van het drukwerk niet fantastisch is, is het lezen van dit documentje reeds een
eerste hindernis.
Na een verder vlotte check-in is het tijd om afscheid te nemen. We profiteren ervan om
nog snel enkele groepsfoto’s te nemen, kwestie van ons vertrek ook in beeld te
brengen.
Volgende hindernis op de baan, de grenscontrole. Aangezien niet alle ambtenaren van
de federale politie er veel zin in hebben blijft dit bij een formaliteit.
Eens in de tax free zone zijn de gevolgen van de verscherpte controles zichtbaar. De
wachtrijen zijn vrij groot. Plots worden we meegeroepen naast de wachtrijen. Na een
afdaling en een wandeling van 5 minuten bereiken we een “nieuwe” bagagecontrole
afdeling.
Enkelen onder ons kunnen al starten met het uitpakken van de handbagage en een
iets meer doorgedreven controle.
Omstreeks 9 uur 20 bereiken we dan de boarding zone. Tijd om nog even een drankje
te nuttigen en de aardappeltjes af te gieten alvorens we aan de boarding procedure
kunnen beginnen.
Het boarden begint nagenoeg op tijd en verloopt vrij vlot. We vliegen dit maal met
American Airlines en onze bestemming is Chicago O’Hare. Het toestel is een Boeing
777, welke binnenin toch opmerkelijk groter is dan een 767. Ook aan de uitrusting
merk je dat dit een nieuwer toestel is.
Vrijwel stipt op tijd verlaten we de gate en een 10 tal minuten later zijn we airborn. De
voorziene vluchtduur van 8 uur 45 minuten zal in principe iets korter zijn. Het blijft
uiteraard een lange vlucht.
Na anderhalf uurtje vliegen is het tijd voor de lunch. Naar gewoonte is er de keuze
tussen “Chicken” en “Pasta”, we hadden het reeds voorspeld. Voor Paul zijn dieet
loopt het weerom fout. Dan maar op hoop van zege de kip met rijst.
Na de lunch pikken we een filmpje mee, proberen we wat te rusten, …. . Op naar
Chicago. Onderweg nog de documenten voor de douane en immigratieprocedure
klaarmaken.
Ongeveer anderhalf uur voor onze aankomst te Chicago krijgen we nog een snack.
Pizza. Ondertussen genieten we van het uitzicht, het is momenteel stralend weer en
we kunnen dan ook mijlenver kijken. Helaas zitten we aan de verkeerde zijde om een
beeld van de stad Chicago op te vangen.
Om 12 uur 40 plaatselijke tijd, het tijdsverschil bedraagt 7 uur landen we comfortabel in
Chicago. We zijn blijkbaar één van de eerste intercontinentale vluchten, waardoor de
immigratieprocedure vrij vlot verloopt. Op één persoon dient gewacht, de
immigratiebeambte aan het loket waar hij in de rij stond blijkt even weg voor een
sanitaire stop.
Na de immigratie de bagage ophalen. Hier blijkt de bagage van Didier niet echt goed
doorgekomen. Zelfs het label is verdwenen. Even voorbij de douane dienen we de
bagage terug af te geven en moet Didier aanschuiven voor een nieuw label.
Ondertussen profiteren de rokers ervan om een sigaretje op te steken.
Wanneer we weer met zijn allen verzameld zijn is het tijd om de metro te nemen naar
de andere terminal voor onze volgende vlucht. Daar aangekomen moeten we eerst wel
terug door een controlepost. Er rest ons nog een uurtje alvorens we dienen te
boarden, wat ons tijd geeft om onze eerste MacDonalds te bezoeken.
Om15 uur 20 is het opnieuw boarding time. Geen 777 deze keer doch een MD80. Het
boarden verloopt vlot en om 16 uur 05 zitten we reeds terug in de lucht voor een vlucht
van 1 uur 50 naar Dallas. Bij het vertrek zitten we wel aan de juiste kant en kregen we
de prachtige skyline van Chicago te zien.
De vlucht verloopt voorspoedig en om 18 uur 05 zijn we in Dallas aangekomen. Helaas
is de gate niet vrij en dienen we een kwartiertje te wachten. Ook aan de
bagagecarroussel dienen we een kwartiertje te wachten op onze koffers, doch even
later zijn we onderweg met de bus naar het verhuurbedrijf.
Na het oppikken van de wagens starten we onze rit naar Oklahoma City. Een 330 km
liggen voor de boeg. Iets over de helft houden we halt om te eten bij een Dennys. Een
eerste moeilijke keuze.
Na de maaltijd snel terug verder en om middernacht zijn we in het hotel. Snel
inchecken en gaan slapen, einde van een lange dag.
Maandag 18 mei
Zoals gebruikelijk iedereen reeds vroeg uit de veren. Het hotel serveert een
continentaal ontbijt, doch een aantal onder ons kiezen toch voor de Dennys aan de
overzijde van de straat. We gaan er rechtstreeks online om de eerste berichten voor
het thuisfront te publiceren op de blog.
Paul ontving net nog een email vanwege de Chief of Operations dat we om 10 uur
worden verwacht op het hoofdkwartier. Er rest ons dus nog ruim voldoende tijd voor
wat sightseeing.
Eerst nemen we nog een groepsfoto aan het hotel en dan rijden we richting downtown
naar het memorial voor de Oklahoma City Bombing.
Alle info op : http://www.oklahomacitynationalmemorial.org/
Zoals we gewoon zijn van de amerikanen is het memorial de moeite om te zien, het
nabijgelegen museum houden we evenwel voor een andere dag. Men raadt ons alvast
aan om ook eens s’avonds een kijkje te komen nemen. Het memorial is steeds open
en heel mooi verlicht. Dat het geheel goed onderhouden wordt is ook te zien.
Volgende halte, headquarters of Central fire station 1. Hier worden we verwacht en
krijgen we een rondleiding van de Chief of Operations, Deputy Chief Marc Woodard.
Op het einde van de rondleiding ontmoeten we tevens de Fire Chief, Chief Bryant die
ons welkom heet in Oklahoma City en een aangenaam verblijf toewenst.
Na de rondleiding vindt de verdeling over de verschillende kazernes plaats. Uiteindelijk
staan er zes kazernes ter onze beschikking. Twee waar drie personen kunnen
verblijven en vier waar er telkens twee kunnen verblijven.
De verdeling wordt als volgt:
Station 1 Robby Krijstek Chief, Engine, Engine, Truck, Booster
Philip De Rop
Kris Van Assche
Station 8 Jean-Marie Sieborg Engine, Rescue, Dive Unit, Boat
Seppo Piessens
Station 18 Paul Vanlook Chief, Engine, Truck
Hendrik Seegers
Station 23 Mark Smolders Chief, Engine, Truck
Toralf Deick
Bert Boons
Station 25 Carl Verstrepen Chief, Engine, Truck
Yves Ricour
Station 31 Didier Wesemael Chief, Engine, Truck
Marc Opstal
Ondertussen is het tijd voor de lunch. We beslissen om een chinees buffet uit te
proberen, wat iedereen best beviel.
Na de lunch terug naar station 1. Eerst nog even de waivers invullen, en daarna
krijgen we een kort bezoek aan station 5 (hazmat) en de vehicle storage, waar zich het
materieel van de Urban Search en Rescue Task Force bevindt.
Na een aantal Ohs en Ahs keren we terug en stoppen we ook nog even aan station 8.
(rescue en divers) waar we Seppo en Jean-Marie achterlaten.
Het werd ondertussen half vijf en het wordt dan ook tijd om iedereen op zijn ride along
post af te leveren, net op tijd voor het avondmaal.
Klaar om de eerste oproepen het hoofd te bieden, hopelijk wordt het druk voor
iedereen en maken we wat mee.
De volgende afspraak voor de groep is voor woensdagmorgen. Omstreeks 7uur30
worden we op de training academy verwacht.
Dinsdag 19 mei
De ploegwisseling is reeds om 6 uur 30, het is bijgevolg vroeg dag. Hier en daar werd
de nacht wat verstoord door oproepen. Vandaag is er 24 uur in de posten voorzien.
Sommigen onder ons zullen waarschijnlijk geld gaan inzamelen voor de MDA
(muscular distrophy), een actie welke door de brandweer gesteund wordt en waarvoor
men aan drukke kruispunten geld gaat inzamelen.
In onze post wordt er deze morgen wat geoefend door enkele andere crews. Men
beschikt over een aantal set-ups waar men enkele reddingssituaties in oefent.
Voor de rest kunnen we allen de dagtaak volgen in de posten en af en toe genieten
van een beetje rust tussenin. Aangezien we nog een aantal dagen verder moeten is
het aangewezen te rusten wanneer maar mogelijk.
Benieuwd om ieders ervaringen van de eerste dagen te horen morgen.
Woensdag 20 mei
Vandaag staan een aantal bezoeken op het programma. We beginnen met de training
facility. Aangezien we reeds om 7 uur 30 verwacht worden dienen we vroeg te
vertrekken.
Ter plaatse kunnen we na een inleiding kennis maken met een groep nieuwe recruten.
Zij zullen hun fysische vooruitgang demonstreren op een parcours. Wat dadelijk opvalt
is de discipline welke gehanteerd wordt.
Na het startsein hebben ze 3 minuten om vanuit de klaszaal naar de vestiaire te gaan,
zich in volledige interventiekledij te zetten (inclusief adembescherming op) en buiten te
verzamelen. Na een controle van de kledij begeven ze zich in rij naar het parcours. De
te leveren inspanningen zijn vrij groot, er wordt dan ook niets aan het toeval
overgelaten. Een set medisch materiaal inclusief monitor staat stand-by.
Na het afleggen van het parcours is het opruimen. Vervolgens kan men zich verfrissen
en start de theorieles.
Wij maken van de gelegenheid gebruik om de maintenance afdeling te bezoeken
welke op dezelfde site gelegen is. Nadien vervolledigen we de rondleiding van de
training facility.
Na een korte pauze kunnen we een theoretische les bijwonen ivm hydraulica. We
profiteren er tevens van om ook onze helm en adembescherming te demonstreren en
uit te leggen. Kort voor de middag begeven we ons naar de refter van het College
welke op dezelfde site is gelegen om de lunch te gebruiken.
Na de lunch stoppen we nog even aan een uniform shop en rijden we vervolgens door
naar de luchthaven voor een bezoek aan de luchthavenbrandweer. Hier krijgen we de
gebruikelijke rondleiding en demonstraties van het materieel.
Volgende stop voor vandaag wordt de 911 centrale. Deze is kortbij station 1 gelegen,
waar we dan ook gaan parkeren. Er werd tevens geregeld dat iemand T shirts komt
verkopen van de brandweer.
De 911 centrale is ongeveer 3 jaar oud. We krijgen eerst een uitvoerige inleiding en
kunnen daarna de praktijk bekijken. Na dit bezoek werd het ondertussen reeds 17 uur.
Hoog tijd dus om iedereen terug naar zijn post te brengen. Vanaf nu tot vrijdagmorgen
staat terug ride-along op het programma.
Bij onze aankomst aan post 31 missen we net de ladder en de autopomp. Aangezien
we niet binnenkunnen weten we niet waar ze heen zijn. Na een halfuurtje wachten
toch maar even rondgebeld. Ze staan op een brand, zegt Paul, was hier juist op het
nieuws. Nu we het adres hebben rijden we er maar naartoe. Ter plaatse komen we
nog drie andere van onze observers tegen. De brand zelf is reeds geblust. Het
onderzoek en de overhaul nemen evenwel nog een tweetal uur in beslag. Het is dan
ook reeds 21:00 uur alvorens we ons avondmaal kunnen nuttigen.
Donderdag 21 mei
Vandaag is het ride-along dag. Hopelijk krijgt iedereen de gelegenheid om een reeks
oproepen te verwerken en zijn er een aantal goede bij.
Rond de middag werden we geïnformeerd dat er een oefening hoogbouw gepland was
voor ons. De battalion chief bracht ons naar het centrum.
Ter plaatse demonstreerde men het vorderen met een diameter 70 in een trappenhal
en gang. Bij het installeren van de oefening slaagde men er in om een dame een
koude douche te bezorgen.
Ook de televisie was ter plaatse, het TV verslag hebben wij evenwel nog niet gezien
daar we ondertussen op een verkeersongeval stonden met dodelijke afloop.
Vrijdag 22 mei
Vandaag is het opnieuw verzamelen. Omstreeks half negen worden we verwacht op
het headquarter.
We zijn ondertussen beroemd. Het TV verslag van de hoogbouw oefening werd door
velen gezien. Via een link op onze website kunnen we ook aan het thuisfront het
interview laten zien. In een Amerikaanse brandweerkazerne betekent dat ook dat je
die avond met ijscreem moet trakteren.
Wanneer iedereen verzameld is op HQ begeven we ons naar de Chief’s meeting. Daar
worden ons door de Fire Chief certificaten overhandigd en we bedanken de
brandweerdienst op onze beurt met enkele geschenken die we meebrachten uit
Belgie..
Chief Keith BRYANT Deputy Chief Marc WOODARD
Na de presentatie is het tijd om het memorial en museum van de Oklahoma City
Bombing te bezoeken. Het museum is mooi opgebouwd en bevat een schat aan
informatie. De aanwezigheid van enkele leden van de Oklahoma brandweerdienst, die
op die dag aanwezig waren na de ontploffing, geeft het hele bezoek toch nog een
andere dimensie en laat een diepe indruk na bij de bezoekers. Het museum zelf maakt
die avond melding van ons bezoek.
Na het museum wippen we nog even in de Union hall binnen. Veel wordt hier evenwel
niet verkocht in vergelijking met sommige andere diensten welke we bezochten.
We besluiten eerst te lunchen en begeven ons naar een sandwich tent.
Na de lunch staat een bezoek aan het Capitol op het programma. Daar spreken we
ook af met Bart, een belg die reeds vele jaren in Oklahoma City woont.
Na het begeleide bezoek aan het Capitol staat een bezoek aan het fire museum op het
programma. Dit is één van de mooiere musea welke we reeds bezochten.
Volgende stop is het Cowboy en Western Heritage museum. Na even aandringen
slagen we erin om zonder betalen binnen te geraken. Men beschikt hier best over een
mooie collectie schilderijen en memorabilia.
Na de musea rijden we richting Bricktown. Deze oudere wijk werd opgeknapt en doet
dienst als toeristisch centrum. Je vindt er vele restaurantjes. Men trachtte een beetje
de sfeer van San Antonio’s Riverwalk te creëren. We bekijken ook de massieve en
immense bronzen beelden welke het verhaal van de “Sooners” illustreren.
Hier nuttigen we ook ons avondmaal in het gezelschap van een viertal battalion chiefs
van Oklahoma City en Bart en zijn echtgenote.
Na het diner doen we nog een terrasje aan.
Eens de zon onder, begeven we ons terug naar het memorial teneinde dit verlicht te
zien, om vervolgens iedereen terug naar zijn post te brengen voor de laatste ride-along
dag van morgen.
Zondag is het verzamelen en stopt onze eerste week. Vanaf dan zijn we toerist.
Zaterdag 23 mei
Vandaag profiteren we van onze laatste dag ride-along. De meesten onder ons nemen
ook nog eens deel aan de “fill the boot” campagne. Deze geldinzameling ten voordele
van MDA (muscular distrophy) ging deze week door. Elke compagnie gaat ergens op
een kruispunt met een laars gaan zwaaien en de voorbijrijdende burgers geven een
donatie. Het is verbazend hoeveel geld er zo wordt ingezameld. Één van de posten
had op één dag maar liefst 4451 dollar aan briefjes en twee grote zakken
muntstukken. De teller over de ganse stad stond gisterenavond maar liefst op 182.000
dollar, en dat zijn enkel de briefjes.
Ondertussen hadden we nog enkele oproepen, woonden nog wat opleiding bij of
gingen op sight seeing met een brandweervoertuig.
Zondag 24 mei
Omstreeks zeven uur deze morgen is het stagegedeelte afgelopen. We verzamelen
met zijn allen in station 1 alwaar we de bagage inladen en vertrekken richting Dallas –
Forth Worth.
Ongeveer halfweg de rit houden we halt voor een uitgebreid ontbijt – Lunch. Ietsje later
overschrijden we terug de staatsgrens met Texas en stoppen we aan het visitor center.
Onze eerstvolgende stop wordt downtown Forth Worth. Het centrum van deze stad is
aangenaam om even in rond te lopen en van een drankje te genieten. Er is blijkbaar
een spaans (Mexicaans) feest aan de gang.
Tweede stop in Forth Worth wordt de stockyards. Daar kunnen we de
souvenirwinkeltjes bekijken en de Cattle drive zien. Hier tracht men nog enige
authenticiteit naar voren te brengen. Dat het weekend is is duidelijk te zien aan de
hoeveelheid volk.
Na de Stock Yards begeven we ons richting hotel, waar we de gelegenheid te baat
nemen om van het zwembad te genieten alvorens we richting Dallas rijden.
In Dallas bezoeken we de moordplaats op president Kennedy en het memorial.
Daarna gaan we richting westend om te eten. Sommigen kiezen voor de TGI Fridays,
anderen voor de Spaghetti Warehouse. Na de maaltijd is er nog tijd voor een korte
wandeling en een drankje bij Hooters.
Maandag 25 mei
Vroeg verzamelen, want om 8 uur ten laatste vertrekken we naar de luchthaven voor
onze vlucht naar DC. Alles verloopt vrij vlot en stipt op tijd zitten we in de lucht voor
een vlucht van 2 uur 30.
Aangekomen in DC richting autoverhuur. De bagage verschijnt vlot, wat niet kan
gezegd worden van het bekomen van de huurwagens. Na enige tijd kunnen we dan
toch op weg. Paul tracht wat fast food te vinden, doch dat blijkt gemakkelijker gezegd
dan gedaan. Uiteindelijk eindigen we in een shopping center in Arlington, waar we de
food court onveilig maken.
Na de maaltijd gaan we richting de mall. We gaan nu reeds een aantal monumenten
bekijken alvorens in te checken in het hotel. Helaas begint het te regenen.
We bijten evenwel door en bezoeken:
– Roosevelt memorial
– Korean War memorial
– Lincoln Memorial
– Vietnam War memorial
– WO II memorial
– Jefferson memorial.
Het inchecken in het hotel hapert wat daar men ons niet met 14 maar slechts met 7
verwacht. Uiteindelijk kunnen we toch van onze prachtige kamers genieten.
Deze avond staat lunch op het programma in het Belga Cafe on Capitol Hill. De buurt
is best aangenaam, wat vroeger niet echt het geval bleek te zijn. Na een goede
maaltijd, voor sommigen naar binnen gegoten met een Belgisch biertje stoppen we
aan de brandweerkazerne down the road. Zoals gebruikelijk is de ontvangst warm. De
eerste DCFD t-shirts worden er gekocht.
Terug in de wagens starten we met een ritje DC by night.
De dag wordt afgesloten om 24 uur.
Dinsdag 26 mei
Deze morgen valt de regen met bakken uit de hemel. We sturen ons programma
lichtjes bij. Het FBI gebouw blijkt evenwel niet meer te bezichtigen. Na het Naval
museum begeven we ons met de metro naar Union Station. Hier kan men brunchen.
Om 11.40 worden we in het Capitool verwacht voor een geleid bezoek.
Na het bezoek aan het Capitool is het tijd voor musea. Iedereen krijgt de gelegenheid
om te kiezen uit de beschikbare musea. Afspraak om 17 uur aan het Washington
Monument.
Wanneer we weer samen zijn sturen we de groep naar het Witte Huis en gaan de
organisatoren met de taxi de huurwagens ophalen. Het parkeren in DC is immers niet
zo eenvoudig, en vooral ook duur.
Omstreeks 18 uur wordt iedereen terug opgepikt en rijden we richting Georgetown op
zoek naar een restaurantje voor het avondmaal. Het wordt uiteindelijk weer kiezen
tussen een steakhouse of een Italiaans restaurant.
Rond 21 uur 30 is iedereen terug in het hotel.
Woensdag 27 mei
Om 8 uur 30 laden we de bagage in en begeven we ons naar Arlington Cemetery voor
een bezoek. Aangezien het eergisteren Memorial Day was zijn aan alle graven nog
steeds Amerikaanse vlaggetjes aanwezig. Het graf van John F Kennedy en de
aflossing van de wacht aan de tombe van de onbekende soldaat waren hoogtepunten ,
de vele bezoekers en het regenweer een tegenvaller.
Na het bezoek aan Arlington Cemetery rijden we richting de Arundel Mills Mall. In dit
megagrote shopping center blijven we een drietal uur om iedereen wat te laten
shoppen.
Daarna richting hotel waar we een pauze inlassen alvorens richting downtown
Baltimore te rijden.
Om 18 uur verlaten we ons hotel en een klein half uurtje later zijn we in het
havendistrict van Baltimore.
We wandelen een beetje rond en de groep splitst zich op. Een aantal gaan de
plaatselijke brandweer bezoeken alvorens van het avondmaal te genieten, anderen
blijven hangen in het hard rock cafe, ….
Om 22 uur verzamelen we terug en keren we terug naar het hotel.
Donderdag 28 mei
Vandaag vertrekken we om 9 uur naar Philadelphia. In het hotel kunnen we een
kleinigheid eten als ontbijt.
De rit naar Philadelphia verloopt vlot. We rijden recht naar het historische centrum
waar we in de garage kunnen parkeren. Voor een bezoek aan de Liberty Hall zijn we
evenwel te laat. Er blijken nogal veel schoolreizen aan de gang en alle tickets zijn al
uitgedeeld.
Een aantal onder ons besluit dan maar om de Franklin Mint te bezoeken, anderen
dwalen even weg in Philly.
Omstreeks 12 uur verzamelen we om onze Philly Cheesesteak te gaan eten in de
“Bourse”. Het is er ook vrij druk dus dienen we even aan te schuiven.
Na de Cheesesteak rest ons nog een anderhalf uur in Philly. Enkelen bezoeken de
Liberty Bell en een nabije brandweerpost. Ondertussen zijn we ook getuige van een
kleine machtsontplooiing ingevolge een vechtpartij tussen enkele daklozen.
Om 14 uur verzamelen we om de rit naar Atlantic City te starten. We vertrekken via het
centrum van Philliadelphia, wat ons enige tijd aanschuiven oplevert, doch uiteindelijk
zijn we op weg. De Showboat verwacht ons.
In Atlantic City blijkt het heel mistig te zijn, wat ons niet direct het beste beeld van de
stad oplevert.
Na het inchecken en een moment tot verfrissing of gokken vertrekken we met zijn allen
langs de boardwalk op zoek naar een dinnerbuffet. Uiteindelijk vinden we er eentje in
het Wild Wild West Casino, waar we met zijn allen ons buikje vol kunnen eten.
Sommigen onder ons eten ook wel een hapje teveel.
Na de maaltijd scheiden onze wegen. Sommigen gaan nog een stapje in de wereld
zetten, anderen keren terug naar het hotel.
Morgen verzamelen we rond 11 uur, we kunnen het dus iets later maken vandaag.
Vrijdag 29 mei
Na een voor sommigen toch nog korte nacht is het om 11 uur verzamelen geblazen.
We vatten onze trip naar onze laatste bestemming aan, New York City.
Paul weet een adresje om te ontbijten, doch dit blijkt verder te liggen dan sommigen
lief is. Na twee verwoedde pogingen om een restaurant te vinden welke op een
mislukking uitdraaien belanden we uiteindelijk omstreeks 12 uur 30 in een IHOP.
In plaats van ontbijt wordt het een stevige lunch.
Na de lunch rijden we verder richting NY. We kiezen voor de route over Staten Island
en Brooklyn. Meestal is het langs deze weg vrij rustig. Wanneer we NY naderen ziet
iedereen direct dat dit een totaal andere stad is. Hoe verder we Brooklyn binnenrijden,
hoe beter het zicht wordt op Manhattan.
Uiteindelijk bereiken we de Brooklyn Bridge en rijden we hierlangs Manhattan binnen.
Paul kiest de FDR drive, Marc en Carl rijden rechtdoor Chinatown binnen. Hier is het
zoals steeds immens druk. Uiteindelijk levert de drukte Carl ook nog een boete op.
Omstreeks 16 uur bereiken we dan het hotel. Het is hier extreem druk, en zoals bijna
overal in New York is er geen parking te vinden. De parking van het hotel dan maar
aan 40 dollar per 24 uur.
We verzamelen terug om 17 uur 30 om onze eerste stappen in NY te zetten. Eerste
halte wordt Ground Zero, vanwaar we naar de Brooklynn Bridge wandelen. We kruisen
deze beroemde brug om aan te komen in Brooklyn. Eerste stop, Middagh Street en de
plaatselijke kazerne. Net op het moment dat we aankomen dient men uit te rukken. We
kiezen er dan maar voor om te gaan eten bij de lokale chinees.
Na het diner begeven we ons naar de Brooklynn Heights Promenade, waar we kunnen
genieten van een fantastisch uitzicht op Manhattan. We verpozen hier een tijdje om
vervolgens richting metro te gaan en naar Times Square te sporen.
De glitter en glamour van Times Square doet bijna pijn aan de ogen. Het is er ook
ontzettend druk Toch slagen Paul, Henri en Jean-Marie erin om een terrasje te
versieren midden op Broadway.
Een aantal van de jongsten onder ons, ik reken mezelf er maar bij, besluiten nog een
glaasje te gaan drinken, doch ietwat weg van de drukte van Times Square. Uiteindelijk
wandelen we tot 56th en 8th avenue, alwaar we in een toffe pub er een aantal
binnengooien. Het werd dus weer laat.
Zaterdag 30 mei
Vandaag staat een volledige dag NY op het programma. We nemen al vroeg de metro
(8 uur 30) en begeven ons naar Spring street, richting Fire Museum. Dit blijkt pas om
10 uur te openen dus wijzigen we de plannen en gaan we verder naar Ground Zero.
Gisteren kwamen we hier al voorbij, doch vandaag is het tijd voor een echt bezoek aan
de site.
We wandelen er ¾ rond om uiteindelijk in het World Financial Center een ontbijtje te
nemen op een terrasje. Het is vandaag schitterend weer.
Na een korte pauze wandelen we langs de Hudson rivier richting uiterste zuiden van
Manhatten, Battery Park. Hier vinden we de bol van het WTC terug.
Naast Battery Park nemen we de Ferry richting Statten Island. Via deze gratis ferry
passeer je op een mooie afstand van het Vrijheidsbeeld.
Een tweetal uur later zijn we terug in Manhattan en wandelen we doorheen het
Financial district richting Wall Street en de NY Stock Exchange. Op het einde van Wall
Street vinden we de Trinity Church, welke geprangd lijkt te zitten tussen de
wolkenkrabbers.
Tijd nu voor het brandweermuseum. Vroeger was dit gratis, doch vandaag geraken we
er niet binnen zonder 5 dollar per persoon te betalen.
Na het brandweermuseum splitsen onze wegen. Een aantal gaan met Paul en Carl
(rechtstreeks) naar Central Park, de anderen volgen Marc richting Chinatown en Little
Italy en begeven zich nadien naar Central Park.
Iedereen geniet uiteindelijk van dit prachtige park en de 2 uur durende wandeling.
We stappen uit het park op 5th avenue en begeven ons naar de Rockefeller Plaza
waar we met zijn allen samenkomen aan de Fire Zone winkel.
Na een bezoekje aan deze winkel splitsen de wegen opnieuw. Sommigen kiezen voor
het hotel, anderen voor het observatieplatform om New York uit de hoogte te bekijken.
Anderen besluiten te gaan eten in Little Italy.
Zondag 31 mei
Onze laatste dag is aangebroken. Marc begeeft zich met een deel van de groep om 8
uur 30 naar de kazerne van Rescue 1. Daar krijgen we een mooie ontvangst en de
grand tour rondleiding. Het voordeel van iemand te kennen.
Na een bezoekje van anderhalf uur is het tijd om terug te keren naar het hotel en de
wagens in te laden.
We rijden richting The Bronx en trachtten een bezoekje te brengen aan Squad 61.
Helaas net zoals op een vorige reis is er niemand thuis. Ze zijn op oefening. We
trachten ze nog te vinden doch dit blijkt hopeloos.
We besluiten dan maar richting Queens te rijden en JFK airport. In Queens is er een
mall welke ons in de gelegenheid kan stellen wat te eten en nog een paar winkeltjes te
bezoeken.
De rit richting Queens verloopt doorheen verschillende delen van NY waar een
doorsnee toerist zelden komt.
In het shopping center hebben we een tweetal uur tijd. Daarna is het richting
luchthaven. Het is voor een zondag vrij druk op de baan.
We zetten iedereen af aan de terminal en gaan vervolgens de huurwagens inleveren.
Wanneer we terug komen is iedereen reeds aan het inchecken. Vervolgens de
ondertussen gebruikelijke controles en iets later zijn we klaar om in te schepen.
De reis gebeurt met een 747. We zijn amper goed onderweg wanneer een
passagierster een epilepsie aanval krijgt. Onze hulp wordt aanvankelijk geweigerd
(procedures), doch uiteindelijk komt men hierop terug en later op de nacht vraagt men
om de patiënte nog eens te bekijken, daar deze terug convulsies vertoont.
Mooi op tijd zijn we in Londen. Hier dienen we een tijdje te wachten op onze volgende
korte vlucht naar Brussel, waar we mooi op tijd, zelfs iets te vroeg, arriveren.
Iedereen is blij de familie terug te zien. Einde van een opnieuw geslaagde stage en
reis.
Verslag
Marc Opstal
