Stageverslag Fresno 2004

Onze stage in Fresno ging door van 12 tot 26 september 2004. In het eerste deel van de reis waren er de stagedagen gepland. Het tweede deel was voorzien om de toeristische plekken van San Francisco te bezoeken en aldaar ook enkele nachten te verblijven. Maar ook tijdens de stageweek waren er op voorhand enkele andere activiteiten vastgelegd. Onze groep bestond oorspronkelijk uit 12 personen maar op het nippertje moest er iemand afhaken wegens familiale omstandigheden en dus waren we met de volgende elf brandweermannen;
–    Kurt Van Thuyne, van brandweer Deinze (reisleider)
–    Tom Van Landeghem, van brandweer Beveren(begeleider)
–    Danny Embrechts, van brandweer Deinze
–    Gunther Soete, van brandweer Deinze
–    Geert Haeck, van brandweer Eeklo
–    Stijn Eeckhout, van brandweer Zottegem
–    Lars Nieskens, van brandweer Maaseik
–    Marc Van Der Stappen, van brandweer Duffel
–    Kris Van Winkel, van brandweer Duffel
–    Bart Michiels, van brandweer Duffel
–    Kristof Beeckmans, van brandweer Duffel (verslag)
Op voorhand werden er de nodige contacten en besprekingen gedaan door Kurt en Tom met chief Rich Cabral van firedepartment Fresno waardoor de reis vlotter zou kunnen verlopen.

Het verslag;

Maandag 13 september 2004
Al om zeven uur ‘s morgens spraken we in kostuum aan de wagens af om een beetje verder te gaan ontbijten bij Denny‘s. Het ontbijt was heel uitgebreid en alle buikjes waren goed gevuld. We vervolgden dan onze tocht richting Fresno. Na nog eens twee uurtjes rijden kwamen we aan in station 3 waar chief Cabral ons stond op te wachten. Hij gaf ons een overzicht van Firedepartment Fresno in het leslokaal en nam ons mee voor een rondleiding in station 3 en de drilltower. Vervolgens gingen we richting headquarters om ons interventiekostuum te passen. Daarna was er een middagmaal met de chief gepland in een buffetbar en een rondleiding in de 911 dispatching waar we uitleg kregen over hoe alles in zen werk gaat bij een noodoproep. Uiteindelijk werd iedereen verdeeld over de stations 1, 3, 4, 9 en 14 rond 15.30u en kon de stage beginnen. Bart en ik zaten in station 14, we kregen ons een bed toegewezen alsook een plaatsje in engine 14 (= E14) en truck 14 (= T14). En ja hoor, daar was de eerste oproep voor een ongeval. E14 met daarin Bart gingen ter plaatse. Het bleek om een motorrijder die onder een auto was gereden. Als ze terug waren stond het avondmaal op tafel en konden we eten, pasta met gehakt en fruit. Daarna speelden we een spelletje Zilch, dit is een spel met dobbelstenen en de verliezer moet de keuken dweilen. Daarna was er nog 1 medische call en gaven we bijstand voor een keukenbrand. Moe maar voldaan kroop ik al om 22.45u in men bedje. Maar dit duurde niet lang want…

Dinsdag 14 september
…omstreeks 1 uur ‘s nachts kregen we een oproep voor een woningbrand. We snelden onmiddellijk met E14 en T14 ter plaatse en bij aankomst bleek het om een uitslaande woningbrand te gaan dus werd er onmiddellijk versterking gevraagd. De hele bovenverdieping brandde volledig uit en alles werd daar dus gesloopt om alzo het vuur beter te kunnen doven. Bart en ik konden hier voor het eerst opmerken dat alle huizen uit hout zijn gebouwd en dat het vuur dus in een mum van tijd alles in as kan leggen. Na meer dan drie uur werken was alles geblust en na het opruimen van al het materiaal keerden we terug naar onze post om nog eventjes in ons bedje te kruipen. Om stipt zeven uur ging de hoorn opnieuw, ditmaal was het tijd om op te staan. We namen afscheid van de eerste shift en maakten kennis met de nieuwe shift. De eerste dagtaak is een nazicht van de wagens en het materiaal. Terwijl E14 naar de winkel ging, werden we opgehaald door Kurt en Danny om ook Marc en Kris op te pikken en dan bijeen te komen met de groep om het gemeentehuis te bezoeken. Daar werden we ontvangen in de schepenzaal door een vervangster van de burgemeester en chief Cabral. Zij spraken even tot ons en we kregen enkele souvenirs. Daarna gingen we op bezoek bij de firma Pelco. Zij zijn gespecialiseerd in het bouwen van veiligheidscamera’s die wereldwijd gebruikt worden. De baas Mr. McDonald gaf ons een rondleiding in het productieproces en bood ons vervolgens een lunch aan in de kantine. Tijdens de babbel bleek dat hij enorm in de brandweer is geïnteresseerd en dat het ongeval van 11 september hem enorm heeft aangegrepen. Daardoor werden er verschillende van zijn camera’s gebruikt om op zoek te gaan naar vermiste personen in de ruïne. In 2002 richtte hij een memorial op voor de slachtoffers en liet hij met zes vliegtuigen van over heel Amerika brandweermannen toestromen in Fresno om de slachtoffers te herdenken. Verder konden we in een zaaltje nog enkele foto’s van de herdenking en het ongeval van toen bekijken. Toen we terugkeerden naar station 3 bleek dat E14 en T14 daar in onderhoud waren en konden we dus met hen terug naar de kazerne. Daar in mijn persoonlijke foto’s gekeken en wat gebabbeld. Nog 2 medische oproepen gehad voor E14. Bij een ervan was er een peuter opgesloten in een wagen.

Woensdag 15 september 2004
De hele nacht doorgeslapen en vandaag staat er een hele dag stage op het programma. De nieuwe ploeg kwam op en begon onmiddellijk met het nazicht. Wij werden door enkele brandweermannen uitgenodigd om te gaan ontbijten in een Mexicaans restaurantje. Het was enorm veel, maar lekker. Dan ben ik met E 14 gaan shoppen en hebben het middagmaal voorbereid. Na het eten even gerust en dan de ladders weggedaan naar station 3 voor de jaarlijkse veiligheidscontrole. Vervolgens hebben ze met mij een rondrit doorheen hun sector gedaan en ondertussen had ik het enorm druk met foto’s nemen en wat te filmen. In de kazerne heb ik nog wat foto’s genomen van E14, T14 en de Hazmat (gaspakkenwagen). En dan een oproep voor T14 voor een brandmelding,maar niks erg. Bij het avondmaal nog wat gebabbeld met de groep en nog wat mails gestuurd, nadien me gewassen en al vroeg gaan slapen.

Donderdag 16 september 2004
Eerst foto’s genomen van Station 14 en dan werden we opgepikt om 9.45 uur om naar Yosimite te gaan. We kwamen bijeen in station 11 en onder begeleiding van enkele Fresnofirefighters vertrokken we richting het natuurpark. Onderweg moesten we al even halte houden om te tanken en om eens te drinken. Na twee uur rijden kwamen we aan de ingang van het park. We reden nog verder langs de kronkelige wegen om alzo vanuit verschillende oogpunten de bangelijke natuurcontrasten te bekijken. We gingen naar een bergtop en hadden zo een goede blik over The Dome. Dan reden we terug naar beneden naar de camping. Daar zochten we enkele tenten uit om te overnachten op onze veldbedjes en kon het avondfeest beginnen. Eerst een gezamenlijk aperitiefke en dan bij het vallen van de avond werd de bbq aangestoken en het vlees gebakken. Het waren reuze biefstukken met bonen en brood. Ondertussen was er ook al een kampvuurtje ontstoken en konden we er een leuk feestje van maken met wat drank en wat lekkers. Om 10.30 uur kwamen de campingbewakers langs om te zeggen dat we het vuur moesten doven en dat iedereen stil moest zijn. Tijd dus om in de slaapzakken te kruipen.

Vrijdag 17 september 2004
Vannacht goed kunnen doorslapen onder de hemelsblauwe sterrenhemel, en der waren wel wat sterren te tellen! Jammer genoeg geen beer ontmoet of gezien. Terwijl iedereen wakker werd was firefighter Christian al een kampvuurke aan het maken want het was ni zo warm daar in het park. Na een klein ontbijtje hebben we al ons materiaal bijeengezocht en alles terug in de pick-ups geladen om vervolgens een beetje verder te rijden en dan een heuse wandeling en beklimming te doen in de richting van een waterval. Deze wandeling was ongeveer 3 km lang en ik denk dat de hellingshoek wel 60 a 70% was. Het laatste gedeelte moest per trap gebeuren en alzo kwamen we bovenaan een meer, vanwaar de waterval naar beneden spoot. Gelukkig waren we onderweg enkele malen gestopt om even uit te rusten en om wat mooie plaatjes vast te leggen. Eens iedereen wat terug op adem gekomen was, konden we aan de afdaling beginnen, ieder op zen eigen tempo natuurlijk. Eens terug aan de auto konden we van onze middaglunch genieten. Nadien bezochten we nog een gift-shop en dan zakten we terug af richting Fresno om nog wat stage te gaan doen. Iedereen werd terug naar zen post gevoerd door Kurt en Tom, behalve Kris en ik, wij wisselden van station voor de laatste dagen. Zo ging Kris dan naar Station 14 en kwam ik naar Station 3. Voor de rest bleef iedereen in zen oorspronkelijke station. Ik maakte kennis met de nieuwe makkers en al snel moesten we aan tafel voor het avondmaal. Nadien ook daar het traditionele spel met de dobbelstenen gespeeld. Omdat het een vermoeiende dag was geweest kroop ik al vlug in men bedje, maar niet voor lang…

Zondag 19 september
Om half een begon het terug, een medical aid, om 01.44 u nog een, en om 04.30 u nog een.
steeds kregen we hetzelfde te horen, difficult breathing of anders chest pain, de typische oproepen hier. En steeds moesten we in de buurt van Blackstone avenue. Na nog even slapen om 7 u opgestaan en kennis gemaakt met de A-shift. Vandaag reed Marc met E3 mee en ik met T3. Normaal was er vanmiddag een uitstap voorzien naar een plaatselijk meer, om wat waterpret te beleven en om wat te proberen waterskiën maar omdat het weer dit weekend wat minder was ging het niet door en hadden we dus terug 24 u stage.Vanmorgen was er zoals maandelijkse gewoonte een vergadering voor al de captains en de chiefs. Ik heb dan maar wat mailkes naar het thuisfront verstuurd en een beetje fitnessoefeningen gedaan. Als de hele ploeg ‘s middags terug compleet was gingen we samen eten in een Mexicaanse tent. Enfin, E3 is daar nooit geraakt wegens verschillende oproepen. Als wij gegeten hadden, was de rust ook over en konden we vertrekken voor bijstand bij een brandmelding. Maar dit bleek niet nodig en dus konden we direct verder rijden. Toen vroegen ze onze bijstand in het 911 center. Er was een rookgeur en bij controle met de hitte camera bleek dat er een computer oververhit aan het worden was. Op het trainingscenter kregen we dan een demo over het evacueren met de ladder van een persoon in de hoogte. Daarna gingen we met T3 naar de winkel om de nodige ingrediënten te kopen voor de wafelenbak. In de kazerne maakten we het recept klaar en zochten we hun wafelijzer, gelukkig hadden ze er een. E3 kwam later voor het eten en dus konden we beginnen bakken, we staken het ijzer in en pas toen bleek dat het kapot was. Dus geen wafels, maar wel nen medische oproep voor zowel E3 als T3. Na het binnenkomen heeft Marc dan maar mini wafelpannenkoekjes gebakken. Maar iedereen vond het heerlijk en alles was rap opgesmuld. Deze nacht was het rustig voor T3, maar E3 kreeg nog wel enkele oproepen.

Maandag 20 september 2004
Vanmorgen om 9.30 u opgepikt om naar de brandweerwinkel te gaan. Daar konden we enkele T-shirts en petjes van firedepartment Fresno kopen. Nadien bezochten we nog even Wal Mart waar iedereen naar hartelust kon shoppen. In de Mc Donalds hebben we een middagmaal genomen. De rest van de dag deden we stage, maar bleef het rustig bij ons. Het werd ook stilaan tijd om onze koffers terug te beginnen pakken. Om 18 uur gingen we richting een restaurantje om ons farewell diner te vieren met de chief en enkele firefighters. We namen eerst een aperitief en dan gingen we aan tafel. Na het eten hebben we de Chief en de Bataljon Chief bedankt voor al de moeite die ze voor ons hadden gedaan en hebben we enkele herinneringen afgegeven. Nog ene gedronken en dan terug naar de posten zo rond 23 uur. Normaal ging ik dan de hele nacht slapen, maar wanneer de hoorn ging kon ik me niet houden en heb ik nog enkele oproepen meegereden. Altijd medische oproepen natuurlijk, maar de laatste was vrij spectaculair. Er had een auto de brug van de snelweg gemist en was naar beneden gedonderd. De motor dreigde vuur te vatten en de persoon zat er nog in. Onmiddellijk kwamen er tientallen politiemannen aangereden en zelfs een politiehelikopter. Uiteindelijk verliep alles zeer vlot voor ons en kropen we terug in bed.

Dinsdag 21 september 2004
Heel vroeg opgestaan om met Marc de rest van ons deeg te maken en om nog wafelpannenkoekskes te bakken voor ons afscheid. Kon nog enkele spullen ruilen met de mannen daar en dan heb ik men valieske afgesloten. Heb men knie moeten gebruiken om ze dicht te krijgen. Om half negen was Kurt daar al en even later ook Tom met de rest van de groep. We namen afscheid van Chief Cabral en vertrokken met een beetje vertraging richting San Francisco. Ons eerste bestemming was Morro Bay en dan Hearst Castle. Na een uur of twee rijden efkes een hamburger gegeten en dan bij het doorrijden hadden we een verkeerde afrit genomen waardoor het wa moeilijk was om nog naar Morro Bay te gaan, dus besloten we om ineens verder te rijden naar Hearst Castle. Onderweg nog wat gestopt om te filmen. Aangekomen, onze tickets gekocht en dan met een bus naar het kasteel gereden bovenop de berg. Daar kregen we een rondleiding door een gids en konden we al het prachtigs bekijken. Onderaan gingen we nog naar een souvenirwinkel en reden we dan verder door langs de kustlijn. Tijdens die rit hebben we de zon zien ondergaan in de zee. In een dorpke zijn we dan met de hele groep samen gaan eten. Na nog even rijden kwamen we aan in Motel 6 waar we hebben overnacht.

Woensdag 22 september 2004
Om zeven uur gaan ontbijten bij Denny’s. Dan verder naar San Francisco. Na drie uur rijden bezochten we eerst Twin Peaks, waar we een overzicht over de Golden Gate bridge en de stad hadden. Dan ons hotel in de stad opgezocht waar we de bagage naar onze kamers brachten. Rond de middag naar de vertrekhal van de cable cars gegaan om met een cable car naar Fishermans warf en gaan. Maar wegens een defect reden ze niet en pakten we dus maar de pendelbus. We merkten dat de straten in San Francisco heel steil waren, zodat de bus alle moeite had om boven te geraken. Eens aangekomen konden we op ons gemakske naar pier 39 stappen, waar de boot lag die ons naar het gevangeniseiland Alcatraz ging brengen. Ondertussen zagen we de brandweer voorbij rijden en even verder stoppen voor een medical aid. Omstreeks 15.45 u namen we de boot richting eiland. Daar bezochten we de gevangenis en kregen we wat meer uitleg door een hoofdtelefoontje. Gelukkig had Kurt tickets heen en weer genomen, zodat we dus het gevang terug mochten verlaten. Eens aan wal zijn we een pizza gaan eten en vervolgens met de hele groep terug naar het hotel afgezakt rond half tien. Sommige verkozen om op de kamer te blijven, andere hadden nog wilde uitstapplannen!

Donderdag 23 september 2004
Al om 8.30 u s morgens afgesproken aan het naburige bakkerijtje. Vervolgens een Cable car genomen richting het museum. Dit was nog niet open en dus zijn we maar ene gaan drinken he! In het museum konden we de aandrijving en de kabels op de reusachtige wielen zien draaien die dienen om de Cable cars aan te drijven. Verder stond de hele historie ervan afgebeeld. Na een dik uurtje zijn we dan verder te voet de stad ingetrokken langs enkele hoge kantoorgebouwen en langsheen Chinatown natuurlijk. Zo kwamen we aan het water waar we station 35 bezochten. Zij hebben 1 engine en 1 blusboot voor oproepen op het water. We werden vriendelijk ontvangen en kregen een woordje uitleg van de brandweermannen daar. Nadien besloten we om terug te keren naar Fishermans warf. Daarvoor namen we de tram. Iedereen kreeg vrij de kans wat te gaan shoppen of om iets te gaan drinken. Wij gingen eerst eten en kochten dan nog wat souvenirs. Om 18 uur kwamen we terug bij elkaar om te gaan eten in een typisch visrestaurantje. Ondertussen viel de avond en we keerden met een Cable car terug richting hotel. Dit was wel een heel aparte sfeer.

Vrijdag 24 september 2004
Vanmorgen hadden we een afspraak met de luchthavenbrandweer van San Francisco. We moesten dus eerst de auto’s in de parkeergarage ophalen om alzo richting vliegveld te keren. Dit duurde wel lang en dus hadden we even vertraging opgelopen. Gelukkig kwamen we nog op tijd aan om 9 uur en werden we ontvangen door de chief. In het leslokaal kregen we uitleg over het bestaan en het materiaal van de brandweer daar. Nadien konden we een kijkje nemen in de kazerne en de garage. Daar zagen we natuurlijk onmiddellijk de grote bluswagen. Ze lieten ons ook de werking van deze wagen even zien, hij is namelijk uitgerust met 2 gigantische waterkanonnen waarmee ze van op afstand kunnen blussen. En deze afstand was wel een heel eindje, daar schrokken we wel even van. We dankten de chief voor de ontvangst en ruilden enkele cadeaus. Vervolgens terug richting stad voor het middagmaal. Maar wegens parkeerproblemen moesten we wat rondrijden, maar uiteindelijk vonden we een klein chinees restaurantje. Blijkbaar hadden we toch de verkeerde keuze gemaakt want het eten was zeker geen aanrader. Onze tweede bestemming voor vrijdag was de Golden Gate Bridge. Bij het steeds dichter naderen van de brug stopten we enkele malen om wat moois vast te leggen op foto en film. We parkeerden vlak naast de oprit en gingen dan een stukje te voet over de brug om alzo vanuit het midden een zicht te hebben over de zee en de stad. Dan namen we de auto en reden we om 15 uur over de brug. Aan de andere kant zagen we een hoge bergtop die we probeerde te bereiken. Na enig zoeken lukte ons dat en kregen we van daaruit een prachtig zicht met op de voorgrond de zee met de Golden Gate Bridge en op de achtergrond San Francisco en natuurlijk het in de zee gelegen eiland Alcatraz. We namen enkele foto’s en filmden het hele landschap daar. Omstreeks 16 uur keerden we terug en reden we terug over de brug. We passeerden ook de bekendste, meest kronkelige straat van San Francisco, met name Lombard Street. Ons volgende bestemming was station 10 en het naburige brandweermuseum, maar wegens te late aankomst bleek dit al gesloten en dus gingen we maar richting hotel waar iedereen de rest van de avond vrij was. De meeste onder ons gingen natuurlijk eerst hun spullen inpakken in de valies voor het vertrek richting België morgen.

Zaterdag 25 september 2004
Vanmorgen al heel vroeg om 6.30 uur opgestaan en de bagage naar de benedenhal gesleept. Ondertussen hadden Kurt en Tom de auto’s al opgehaald en konden we alles inladen en richting vliegveld vertrekken. Dan reden we naar de huurparking waar we de auto’s terug inleverden. Van daaruit per treintje naar terminal 3 gereden om de valiezen in te checken en om de tickets in orde te brengen. Dan naar de douane voor een grondige controle van de handbagage en onszelf, schoenen en truien moesten zelfs uitgedaan worden, maar iedereen was ok en we konden verder naar gate K63 voor ons vliegtuig. Om 9.30 u mochten we instappen om wat later naar de startbaan te vertrekken. Om 10.30 u stegen we op en verlieten we San Francisco. De vlucht naar Chicago duurde 3.37 u. Daar aangekomen stapten we uit en kwamen we automatisch in de incheckzone. Heel gemakkelijk want we moesten dus niet nog eens door de douane. We zetten ons uurwerk ook al twee uur verder hier (dus nog maar 7 uur verschil met België). Dus de tijd was in SF= 13u50, Chic= 15u50, Bel= 0u50. We aten nog maar eens een hamburgerke he! Na een uurtje stapten we in het tweede vliegtuig richting Zaventem in K11. Om 17u53 stegen we op voor een vlucht over de Atlantische oceaan van 6682 km (4152 miles). De piloot deed de mededeling dat het weer in België gedeeltelijk bewolkt en regenachtig was. Iedereen was zo moe en probeerde dus maar wat te slapen om de tijd te verdrijven. We kregen ook nog een warme maaltijd aangeboden en even voor de landing, ondertussen doorkruisten we de nacht, kregen we een croissantke. Even later zagen we Belgische bodem onder ons voorbijschuiven en wisten we dat we er bijna waren. De landing verliep ook hier vlekkeloos en de piloot zette het vliegtuig veilig op de grond waarna hij naar de uitstap koker reed. We stapten uit en gingen door de douane waar ze voor de laatste maal onze reispas controleerden. Dan pikten we onze bagage op aan de transportband en stapten we naar de aankomsthal. Daar stonden onze partners en wat familieleden ons op te wachten en vlogen we in elkaars armen, er vloeiden zelf enkele traantjes want het weerzien deed zo goed. Ze hadden zelfs een spandoek voor ons gemaakt! Iedereen van de groep nam afscheid van elkaar en we gingen ieders onze eigen weg huiswaarts met vele bangelijke verhalen.

Met dank aan : Kristof, de verslaggever van dienst

Aantal kazernes + voertuigen

www.fresno.gov/fire                  www.fresnofirefighters.org