Stageverslag Charleston 2007

REISVERSLAG CHARLESTON 2007

De tweede brandweerstage voor 2007 is begonnen. Na de stage in Mobile gaan de Fire Observers deze keer naar South Carolina, een staat waar zij nog nooit eerder een stage hebben gelopen. Ditmaal werd er contact gelegd met de brandweerdienst van Charleston. Een vrij kleine brandweerdienst in een vrij kleine, oude stad. Een stad met een rijke geschiedenis.
Op 18 juni 2007 trof het noodlot toe voor Charleston Fire Department. ’s Avonds brak brand uit in een meubelzaak, de brandweer deed wat van hen verwacht werd. Een dik halfuur na de aankomst van de brandweerploegen liep het mis en uiteindelijk resulteerde dat in het omkomen van 9 brandweermannen. Het grootste verlies ooit binnen de brandweerdienst en het grootste verlies voor de brandweer in Amerika sinds die andere rampzalige dag in 2001.
Onderzoeken bleven niet lang uit en tot op de dag van vandaag lopen verschillende onderzoeken nog steeds. De voorbije maanden waren het woelige tijden in Charleston. De brandweerdienst van Charleston liet ons echter toe om toch nog steeds bij hun een ride along program te voeren. Achteraf gezien bleek het misschien toch beter de stage één of twee jaar uit te stellen, doch hebben we leuke tijden beleefd en konden we op grote gastvrijheid rekenen in de stations.
Zondag, 16 september 2007:
11 Belgische brandweermannen en ééntje uit Nederland maken hun opwachting in de vertrekhal van Brussels Airport. Uur van afspraak stond vast op 09h00 en iedereen is vrij goed op tijd waardoor we even snel ingecheckt waren. Afscheid van vrienden en familie, nog snel even de eerste groepsfoto voor op de blog en dan de controle voorbij, op weg naar ons toestel met een ommetje langs de winkels en het restaurant voor een ontbijtje. We kozen voor een vlucht van Brussel naar Washington DC-Dulles met de maatschappij United Airlines. Over het algemeen krijgen we hier een snelle en zeer goede service en dat was deze keer niet anders. Na de nodige toegangscontroles in de VS, reden we iets na 16h00 met onze drie huurwagens richting Lumberton, North Carolina voor de eerste overnachting. Onderweg hielden we nog even halt aan een Shoney’s voor de eerste maaltijd op Amerikaanse bodem. Rond 23h00 waren we in ons hotel en dook iedereen onmiddellijk tussen de lakens voor een welverdiende nachtrust.
Maandag, 17 september 2007:
Naar goede gewoonte was iedereen reeds vroeg wakker. Een douche, een licht ontbijt in de hotellobby, de koffers in de wagens geladen en terug de baan op voor ons laatste traject naar Charleston, South Carolina alwaar we rond 08h30 aankwamen. Tegen 11h00 reden we naar het HQ van de brandweerdienst, Central Fire Station, waar we een meeting hadden met de Fire Chief en zijn Assistant. Het leek er niet op dat we de Fire Chief later op de week nog zouden tegenkomen, vandaar dat Paul hem reeds bedankte voor deze stage en ook een geschenkje overhandigde. Na de dodelijke brand in de meubelzaak werd het operationele beleid wat aangepast. Men heeft de HD-slangen op kant geschoven voor de gekende 2 ½ en 4 inches, in plaats van twee autopompen en een ladderwagen stuurt men nu nog eens twee extra autopompen naar een woningbrand. En het “free lance” brandweerwerk moet er zo’n beetje uit en daarom krijgen alle ploegen dezer dagen opleiding met een welomschreven takenpakket. Er waren nu net zo enkele oefeningen aan de gang op het Training Center en we werden uitgenodigd om deze even te volgen. Zo hadden we
ook direct het TC gezien, niet veel meer dan een houten barrak als klaslokaal, enkele rioolbuizen onder een hoop zand als persluchtparcours en een plein met in het midden een oefentoren van 5 verdiepingen. Na het TC reden we onder begeleiding van een BC naar het plaatselijke 911-center, dat bij de politie gehuisvest is. Ze werken hier met het call-taker principe, in de dispatchingseenheid voor brandweer en medische diensten zitten er 24/7 twee burgers aan de zender. De lunch gebruiken we in een Irish Bar, vergezeld door de Ass. Fire Chief en enkele BC’s. Na de lunch terug naar het CFS waar we de station assignments krijgen. Op Engine 2 en 3, gelegen in CFS, verblijven Paul, Antoine, Erwin en Weslie. Op Engine 6 vinden we Arent en Edwin terug en Luc en Filip zitten op Engine 15 en Ladder 4. Deze posten bevinden zich allemaal in downtown. Steve en Ko gaan naar Engine 11 en Carl en Jurgen naar Engine 5 en Ladder 10. De laatste twee posten liggen ver verwijderd van downtown, in West Ashley. Vrijwel iedereen krijgt zijn eerste oproepen binnen tijdens de loop van de avond en nacht.
Dinsdag, 18 september 2007:
Zoals eerder reeds gezegd, vinden er elke dag dezelfde oefeningen plaats op het TC. Alle ploegen en manschappen moeten deze oefeningen doorlopen wat maakt dat ook vandaag de meeste wagens naar het TC gaan, waar ook vrijwel alle Fire Observers elkaar terug ontmoeten. In de namiddag moeten de mannen van Ladder 10 met Carl en Jurgen naar een hondenasiel binnen hun district. Enkele weken geleden werd een hond uit een brand gered door de Ladder 10. Hiervoor kregen ze vandaag een Award uitgereikt door het dierenasiel, de pers was massaal aanwezig. Op de weg terug hielden we even halt om wat cheesburgers en ribbetjes in een BBQ-restaurant op te pikken. ’s Avonds stond er een Hongaarse schotel met kip op het menu want de Engineer was kok van dienst en Hongaar van origine. Na de avondtaken werd de ladder eens volledig uitgeschoven en konden Jurgen en Carl genieten van de zonsondergang over Charleston, en dit vanop 30 m hoogte. Voor iedereen liepen de oproepen zachtjes binnen doch niks noemenswaardigs.
Woensdag, 19 september 2007:
Afgelopen nacht woedde er een goeie brand in een leegstaand pand in downtown. Alle Fire Observers, behalve Ko, Steve, Carl en Jurgen waren aanwezig. In de voormiddag ging Engine 10 naar het TC, Ladder 5 bleef in het eigen district voor wat ladderoefeningen. In de namiddag liep er voor Engine 10 een brand binnen in downtown. Op weg werden we gecancelled, daarna toch doorrijden, daarna terug gecancelled om later toch door te rijden. Ter plaatse bleek het om niks ergs te gaan maar sinds enkele maanden proberen ze hier op safe te spelen en merken we hier af en toe eens…euhm…a slight case of overbombing. Engine 10 blijft 5 minuten op de brand en krijgt dan een relocation door voor het Central Fire Station, aangezien alle autopompen in downtown bezig zijn met andere opdrachten. Deze stand-by duurt een halfuurtje waarna we terugkeren naar het eigen district om wat “preplanning” te gaan doen. We bezoeken een winkel die alle nodige papieren moet voorleggen ivm brandveiligheid, de brandblussers worden gecontroleerd (hangen ze op de juiste plaats en zijn ze verzegeld), de uitgangen en nooduitgangen worden gecontroleerd en dat is het. Na het avondmaal (geserveerd door Carl) krijgen we nog een oproep voor een brand in een pizzzaak maar zonder veel erg. Een defecte ventilator doet rook in de toiletten blazen en zo komt ook het restaurant onder rook te staan. De brandweer beperkt zich tot het wegnemen van de ventilator en het ventileren van de tent.
Donderdag, 20 september 2007:
We verzamelen op CFS en gaan nadien ontbijten bij Josephs’. In de voormiddag gaan we naar het lokale Army Museum. Gratis ingang voor deze 12 Belgische militairen…. Tegen 11h00 zijn we aan het North Charleston and American LaFrance Fire Museum in North Charleston. We betalen een vrij hoge inkomprijs maar het is het waard. Het museum is niet echt zeer groot maar zeer goed uitgewerkt en onderhouden. Het wordt grotendeels gesponsord door American LaFrance waardoor men er enkel ALF-trucks aantreft. We worden rondgeleid door de curator van het museum. Nadien gaan we naar de ALF-fabriek in het nabijgelegen Summerville. ALF viert dit jaar haar 175ste verjaardag en dat binnenkort niet onopgemerkt voorbijgaan. We krijgen een rondleiding doorheen de assemblagehall, één grote hall waar de verschillende brandweervoertuigen gemaakt worden. Men heeft hier nog maar net de intrek genomen en dat is zichtbaar. Vele kantoren en ruimtes staan nog leeg en hier en sommige diensten zijn nog volop aan het verhuizen . Voor we die avond terugkeren naar onze kazernes gaan we met de groep nog eten bij Fatz, nadat we een bezoekje brachten aan de lokale shopping mall. Ook Luc, Filip en Paul gaan nog snel even naar de Harley-shop van North Charleston. Net voor middernacht krijgen de ploegen van Ko, Steve, Jurgen en Carl een oproep voor een zwaar verkeersongeval. Ko en Steve zijn ter plaatse met Engine 11, Carl en Jurgen met Ladder 5, welke de ontzetting doet. De ziekenwagendienst hier wordt verzorgd door County EMS, daarnaast is er ook nog een vrijwilligersdienst die gesponsord wordt door Charleston County, County Rescue. Deze mensen hebben zeer veel en deftig gerief (zelfs beter als dat van de brandweer) maar het probleem is dat de brandweerdienst en County Rescue niet echt de beste vriendjes zijn. Het betrof een ongeval met twee wagens en in totaal drie slachtoffers. De ontzetting loopt zeer traag en chaotisch, de getrainde professional in ons wil wel overnemen, maar we houden ons in. Ook de medische hulpverlening is niet echt wat het moet zijn….
Vrijdag, 21 september 2007:
Ladder 5 gaat uit dienst wegens een defect aan een band. Engine 10 blijft in het district en doet enkele oefeningen van forcible entry, aflegsysteem en ladderprocedures. Deze worden even onderbroken door een relocation naar downtown. ’s Middags werd er een lunch aangeboden in het plaatselijke USCG station. De meeste Fire Observers blijven hun ritjes stilletjes aan opstapelen, de grote interventies blijven echter uit alhoewel er enkele wel naar een bommelding mogen. In downtown werd er een verdachte koffer gevonden, het hele zootje kwam in actie; brandweer, politie, County EMS, FBI, Bomb Squad,…. De mannen die op CFS zitten missen dit omdat ze juist uit eten waren. Zij bezoeken die namiddag The Citadell, de plaatselijke militaire school. ’s Avonds gaan Carl, Jurgen, Ko, Steve en Weslie een stapje zetten in downtown, samen met enkele brandweermannen van Station 10. Travis, een brandweerman van Ladder 5 kan een echte stretched limo voor ons regelen en als de groten der aarde laten we ons rijden door het centrum van Charleston. We gaan naar Mad River, een oude kerk in de uitgaansbuurt die tot danscafé werd omgebouwd. Een hoop ambiance, een grotere hoop schoon volk, wat biertjes en whisky’s…kortweg, de ideale plek voor een fijne avond. We waren ook nog niet zo lang binnen of we kregen al applaus en gejuich…cause we’ve some Belgian firefighters and heroes in the house. Na enkele uurtjes fun, terug naar de posten in onze limo.
Zaterdag, 22 september 2007:
Verzameling van de groep om 11h00 aan CFS. Eerst wandelen we een beetje door downtown Charleston en wordt iedereen vrijgelaten aan The Market. The Market is een publieke, overdekte markt op een stuk grond dat in de 18e eeuw een beek was. Het stuk grond werd door de Pinckney-familie geschonken en later bouwde men er de
markthallen die dienst deden als slavenkoopplaats, maar vandaag de dag komen er honderden bezoekers die aan de tientallen kraampjes op zoek zijn naar wat lokale souvenirs . Aan het begin van The Market staat het Confederate Museum, een klein museum met een woordje uitleg over Charleston ten tijde van de Burgeroorlog. In de namiddag staan er nog enkele toeristische trekpleisters op het programma. Het eerste is Fort Moultrie, buiten Fort Sumter, één van de forten die gebouwd werden om de haven en de stad Charleston te beschermen. Fort Sumter is misschien nog bekender omdat hier het eerste schot van de Burgeroorlog gelost werd doch is het niet echt interessant om het fort te bezoeken wegens de niet-gerestaureerde schade. Eigenlijk is het enkel een hoop stenen en muren op een klein eilandje met op het middenplein enkele vlaggen. Fort Moultrie daarentegen is serieus opgeknapt en hier kan men het fort doorlopen en een idee vormen van het leven in zo’n fort tijdens de gevechten. Van hieruit rijden we naar het Patriots Point Naval and Maritime Museum, gelegen aan de rivier. Hier zijn meerdere memorials gesitueerd, alsook enkele musea en enkele vaartuigen. Het grootste schip dat hier aangemeerd ligt is ongetwijfeld het vliegdekschip USS Yorktown. Een aircraft carrier van bijna 300 m lang, met een tonnage van 27000 ton en een bemanning van om en bij de 2500 koppen. De kiellegging van het schip vond plaats in 1941 en daarna vocht de USS Yorktown in meerdere zeeslagen van de Tweede Wereldoorlog en de Vietnamoorlog. In de main hangar van het schip vinden we tal van vliegtuigen die ooit op de USS Yorktown geland zijn. Er zijn verschillende tentoonstellingen en er staat ook een replica van de commandocapsule van Apollo 8, welke het schip in 1968 moest opvissen. Kilometers doorheen de gangen en trappen van het schip geven ons een idee over het leven van de opvarenden aan boord een vliegdekschip. Op het dek staan nog meer toestellen zoals een Seaking, een Sikorsky, een F-15, een A6 Intruder, een A7 Corsair, een S3-B Viking,… Verder ligt er ook nog een destroyer, de USS Laffey. De enige overblijvende destroyer zelfs die gestreden heeft in zeeslagen op de Pacic en Atlantic Ocean ten tijde van WOII. We bezoeken ook nog de onderzeeër USS Clamagore en de Ingham, een kotter van de USCG. Na Patriots Point bezoeken we snel even het Pinckney House, gelegen aan de overkant van Boone Hall Plantation. Boone Hall wat meer bekend is door de TV-serie North and South. Charles Pinckney was Gouverneur van de staat South Carolina, Senator en zetelde ook in het House of Representatives. Hij was ook één van de ontwerpers van de Amerikaanse grondwet. Het was ons laatste dag in Charleston en traditiegetrouw houden we dan onze farewell dinner met enkele leden van de brandweerdienst. Deze keer echter niet en daarom kiezen we voor een TGI Friday met de groep. De lekkerste steaks en ribbekes worden weer voorgeschoteld en zelfs een ijsje voor Luc…die vandaag jarig was….
Zondag, 23 september 2007:
De laatste nacht pikt iedereen nog enkele oproepen mee maar ’s ochtends is het dan echt afgelopen. De koffers zijn gepakt, afscheid wordt genomen en de laatste emailadressen en telefoonnummers worden uitgewisseld. Er staan de komende week nog heel wat kilometers op de teller dus we vertrekken rond 09h00 in Charleston, op weg naar Hampton, Virginia, nabij Norfolk. Onderweg stoppen we regelmatig voor een hapje, drankje en fotoshoots. Tegen de avond komen we aan in ons hotel Red Roof Inn. Iedereen krijgt even de tijd om te pauzeren en een frisse douche te nemen om nadien met zijn allen naar het buffetrestaurant Golden Corral te gaan. Na de maaltijd kiezen sommigen voor de bedstee, anderen gaan dan nog graag een pintje drinken bij Hooters die net naast het hotel gelegen is. Ook hier vieren we een verjaardag, die van…de Luc.
Maandag, 24 september 2007:
Vandaag staat de rit Hampton – Atlantic City op het programma. We moeten de ferry nemen, hebben toch nog een serieus pak kilometers voor de boeg dus verkiezen we om vrij vroeg te vertrekken. Vanuit Norfolk rijden we vrijwel direct de Chesapeake Bay Bridge-Tunnel complex op. Een verzameling van bruggen en tunnels over het lage punt van de Chesapeake Bay. Net voor we de eerste tunnel ingaan, rijden we als het ware doorheen de Atlantic Fleet Naval Base van Norfolk waar we een armada van militaire schepen zien liggen; kruisers, mijnenvegers, vliegdekschepen,…. Zo’n 30 km verder komen we terug op het vasteland en het is hier waar de wagens zich even splitsen maar in Lewes, Delaware komen we elkaar terug tegen. Hier moeten we de ferry nemen richting Cape May, New Jersey. We hebben geen reservatie en moeten bijgevolg enkele uren wachten op onze overvaart. Enkelen nemen een frisse duik in de oceaan, anderen kiezen eerder voor een ijsje en een bezoek aan de brandweerkazerne van Lewes waar we zeer warm onthaald worden. We krijgen er de grand tour voorgeschoteld en op het einde gaat ook de T-shirt kast open. Rond 16h00 rijden we met onze wagens de ferry op om er een goed anderhalf uur later weer af te rijden. We zijn in Cape May, New Jersey. We rijden eerst even het centrum van Cape May door en brengen een snel bezoekje aan de hoofdbrandweerpost van Cape May Fire Department. Van Cape May gaat het naar Atlantic City, onze eindhalte voor vandaag, het Las Vegas van de Oostkust. Verschillende gokpaleizen staan hier naast elkaar aan de “dijk”. Wij kozen voor een overnachting in het Casino Resort Atlantic City met balzalen van kamers en badkamers. Een vrije avond voor iedereen. De meesten gaan voor een maaltijd in het plaatselijke Hard Rock Café en een wandeling en wat biertjes op de promenade. Anderen testen dan weer hun geluk op de gokmachines.
Dinsdag, 25 september 2007:
Vandaag kregen we de kans om wat langer te slapen en dat werd door iedereen zeer goed onthaald. Iedereen genoot van de heerlijke bedden en de ontzettend grote douches. Voor ontbijt had iedereen de vrije keuze. Enkelen maken nog snel even een wandeling over de Boardwalk en ’t strand. Om 10h00 vertrekken we allen richting New York. Er is weinig verkeer wat ons dus vlot in NYC brengt. De wagens van Carl en Luc komen echter eerst aan het hotel want deze werden gesplitst van de wagen van Paul. Voor ons verblijf in NYC kozen we voor Riverside Tower Hotel, gelegen in de Upper West Side. Wegens te dure logies slapen we hier ook per drie op dubbele kamers, geen sinecure want de kamers zijn zelfs nog te klein om er alleen te slapen… Maar bon, veel zullen we hier toch niet zijn. Na het vinden van een noodslaapplaats voor onze auto’s (240$ voor 2 nachten) kan ons bezoek beginnen. We springen op Broadway direct de metro in en stappen uit aan Canal Street in Little Italy om er het FDNY Fire Museum te bezoeken. Een 3 verdiepingen tellend museum in een oude brandweerkazerne. Verschillende wagens, blusarmaturen, poppen, kledij, materieel, foto’s en wat weet ik nog allemaal meer worden hier tentoongesteld. Een ware streling voor het oog. Er is ook een memorial voor de omgekomen brandweermannen, maar het grootste deel is voor de collega’s die omgekomen zijn op 11 september 2001. Na het museumbezoek nemen we terug de metro om in het nieuwe station van het WTC terug boven te komen. We worden direct met de neus op de feiten gedrukt bij deze enorme site, nog steeds een diepe put waar men sinds kort reeds begonnen is aan de funderingen voor de nieuwe Freedom Tower. We wandelen heel de site rond en staan onderweg dikwijls stil voor de nodige foto’s en indrukken. We lopen ook eens binnen in Station 10 waar Engine en Ladder 10 gehuisvest zijn. Een volledig gerestaureerde kazerne met een schitterende memorial langs de zijgevel. We nemen er onze tijd voor de nodige foto’s en gesprekken met de mannen. Na volledig rondom Ground Zero te hebben gewandeld lopen we via City Hall naar de Brooklyn Bridge. We wandelen over de brug terwijl de avonddrukte stilaan begint en stoppen regelmatig om achter ons een blik te werpen op Lower Manhattan. Aan de Brooklyn-side lopen we onmiddellijk naar de kazerne van Engine 205 en Ladder 118 op Middagh Street. Hier hebben ze een mooie schildering gemaakt op de kazernepoort, ter aandenken aan 9/11. We slaan er
een praatje met de mannen, nemen onze foto’s en wandelen dan naar Brooklyn Heights waar we op de promenade rustig genieten van de zonsondergang en het prachtige panorama van Manhattan. Ook het avondmaal gebruiken we in Brooklyn, hiervoor kozen we een lokaal Chinees restaurant waar we alweer Luc’s verjaardag vieren…. Van Brooklyn nemen we opnieuw de metro tot aan Times Square waar we overdonderd worden door de vele lichtreclames, de drukte, de sfeer en de Yellow Cab’s. Iedereen loopt hier en daar de winkels binnen. Luc, Filip, Arent en Carl doen enkele souvenirs binnen in het Hard Rock Café en gelijk pikken ze ook nog enkele nummertjes mee van het live-concert van Melissa Etheridge die daar haar nieuwe cd kwam voorstellen. Op de terugweg naar het hotel worden nog enkele biertjes gekocht die we opdrinken op de kamers terwijl we tot rust komen in deze geweldige stad.
Woensdag, 26 september 2007:
Een bagel als ontbijt en dan met de metro tot het uiterste puntje van Manhattan, Battery Park. Hier merken we direct dat het een drukte van jewelste is en dat de NYPD talrijk aanwezig is. Iets wat we de ganse dag nog zullen zien, later horen we dat President Bush vandaag op bezoek kwam. We lopen even door Battery Park, naar de Staten Island Ferry. We kiezen voor dit gratis en snel vervoersmiddel dat ons op een steenworp van Ellis Island en de Statue of Liberty zal brengen. Op Staten Island aangekomen doen we een hop off/hop on en nemen dezelfde boot terug richting Manhattan. Ook op deze weg krijgen we een prachtig zicht op het puntje van Manhattan en de honderden wolkenkrabbers. Een paar man uit de groep bedankt hier echter voor en kiezen voor een dutje in de zon. Eenmaal terug op Manhattan gaan we via de brandweerkazerne van Engine 4 en Ladder 15 (waar we ook even binnenlopen) naar Wall Street, waar we eventjes halt houden bij het beursgebouw en de drukte aanschouwen van op de trappen. We wandelen de straten door richting WTC om daar de metro te nemen tot op Times Square maar hier loopt het even mis. Blijkbaar een probleempje met het metroticket van Filip, zeer ambetant als de rest van de groep al op het perron staat. De groep gaat verder door naar Times Square, Luc en Carl blijven bij Filip om deze te begeleiden tijdens deze ongetwijfeld moeilijke tijden. Later vervoegen zij de groep terug op Times Square waar iedereen weer een uurtje vrij kreeg voor de lunch. Hier maken we ook kennis met de Naked Cowboy… Vanop Times Square gaat het te voet naar Captain Terrence S. Hatton Way, alwaar Rescue 1 haar thuishaven heeft. We komen echter voor een gesloten kazerne te staan, de ploeg is buiten… We gaan terug naar Midtown om daar de metro te pakken tot 5th Ave.. We lopen langs de chique winkels tot aan het Rockefeller Center. Hier nemen enkelen een kaartje om tot het observation deck van het GE-building te gaan, een kleine 300 meter boven de grond. Van hieruit heb je een prachtig hoogtezicht over Manhattan. Na Rockefeller Center lopen we nog even binnen in de FDNY Store om nadien doorheen Central Park te wandelen, van aan The Pond tot aan Strawberry Fields alwaar we het park verlaten en terugwandelen tot aan het hotel. Een frisse douche en een uurtje rust om daarna te gaan dineren in een Italiaans restaurant. De avond sluiten we af met enkele drankjes in een Irish Pub waar we de echte verjaardag vieren van….Arent deze keer.
Donderdag, 27 september 2007:
Omstreeks 09h30 verlaten we NYC en rijden we richting Philadelphia in de staat Pennsylvania. Het ontbijt nemen we onderweg in een wegrestaurant. Tegen de middag komen we aan in Philly. We gaan onmiddellijk naar het Independence National Historical Park. Dit is de geboorteplaats van de Verenigde Staten van Amerika, waar de Declaration of Independence, de Articles of Confederation en de United States Constitution werden hier allen opgesteld en ondertekend. We nemen de tour en krijgen weer te horen van die bekende van in Charleston, Charles Pinckney. We gaan ook
nog snel even een kijkje nemen naar de Liberty Bell, die aan de overkant van Independence Hall staat. De lunch wordt voor iedereen de wereldberoemde Philly Cheese Steak. Na dit culinair vernuft proberen enkelen van de groep nog het National Mint museum mee te pikken, het overgrote deel van de groep gaat echter naar het brandweermuseum. Hier krijgen we een zeer warm onthaal, worden we direct uitgenodigd voor een broodjesmaaltijd en leggen er contacten. Misschien is dit wel een toekomstige stageplaats voor de Fire Observers. Na het museum gaat het naar de kazerne waar ondermeer Engine 8 en Ladder 2 zijn gehuisvest. Hier wachten ze ons al op en de ontmoeting is er even warm. We krijgen de rondleiding van de kazerne, de wagens, de T-shirts en fototoestellen worden bovengehaald….vriendschap alom. Wanneer de groep terug samen is rijden we verder door naar Baltimore, Maryland alwaar we zullen verblijven voor de nacht. We installeren ons in de kamers, nemen een douche en rijden dan naar de havenbuurt, het uitgaansdistrict van Baltimore. Iedereen is vrij voor het avondmaal, Luc, Filip, Arent en Carl kiezen nog maar eens voor het Hard Rock Café. Enkelen uren later komen de anderen ook binnen om er een biertje te drinken. Wanneer het tijd was om terug naar de wagens te gaan hadden ze de hemelsluizen opengezet…bakken regen kwamen uit de lucht gevallen.
Vrijdag, 28 september 2007:
Na een heerlijke nachtrust nemen we het ontbijt in ons hotel om daarna rustig richting Washington DC te rijden maar niet zonder eerst te stoppen in Annapolis. Hier is de academie voor de US Navy gesitueerd, de militaire school van hoog niveau waar de Navy-officieren hun opleidingen krijgen. Wij lopen even langs voor de middagparade. Om 12h00 komen hier zo’n paar duizend man naar buiten, er is een hoop gegroet, geroep, geloop, allemaal op muziek en een kwartier later lopen ze allemaal terug naar binnen voor de lunch. Ook hier hebben ze een brandweerkazerne op het domein en dat wordt natuurlijk niet vergeten en zomaar voorbijgelopen…. Na de Naval Academy rijden we verder door naar DC. Ergens in de buitenwijken lunchen we in een typisch soulfood restaurant. Iets later komen de prachtige memorials en majestueuze gebouwen reeds in ons vizier. We parkeren onze auto nabij de Potomac en gaan te voet verder. We lopen voorbij de verschillende monumenten en memorials zoals die van WOI, WOII, Korea, Vietnam, het Tidal Bassin en het Washington Monument. Van hieruit lopen we naar de zuidzijde van het Witte Huis. Wanneer de nodige foto’s genomen zijn wandelen we langs 15th Street naar Pennsylvania Avenue om er halt te houden aan nr 1600, de voorkant van het Witte Huis. Aan de overkant van ’t straat staat er een kleine, nogal bizarre vrouw die reeds 23 jaar betoog houdt tegen het beleid van de Amerikaanse regering. We gaan terug richting Mall om aan het Lincoln Memorial plaats te nemen op de trappen en even te genieten van de gezellige drukte op deze mooie nazomerdag. Na een tijdje besluiten we terug naar de wagens te gaan om verder te rijden naar onze eindhalte voor vandaag, ons hotel. Onderweg loopt het mis in de verkeersdrukte en de wagens raken elkaar kwijt waardoor de wagen van Carl een hele tijd later aankomt. De avond wordt voor ieder naar eigen wens afgesloten met een frisse duik in het zwembad, een heerlijk diner in het restaurant of een burger en wat biertjes op de kamer.
Zaterdag, 29 september 2007:
Elkeen stopt zich vol met het rijkelijk ontbijt, zo kunnen we beter de dag aan. We nemen de metro in de buurt van het hotel om 35 km verder uit te stappen aan het Pentagon, maar hier is uiteindelijk niet veel te zien omdat we langs de verkeerde kant staan en niet aan de juiste kant kunnen geraken. Dan maar terug naar Arlington National Cemetery. Een prachtig en immens groot kerkhof op de heuvels van Arlington, met een wondermooi panorama over de hoofdstad van de VS. Hier liggen tal van prominenten en mensen die iets betekend hebben voor het land. Tal van
oorlogsgesneuvelden, oorlogsveteranen, opperrechters en rechters van het Hooggerechtshof, astronauten, artiesten en presidenten waarvan de bekendste John Fitzgerald Kennedy is. We gaan ook naar het graf van de onbekende soldaat dat 24/7 bewaking geniet. Tijdens de zomermaanden loopt de wacht een halfuur , in de wintermaanden een uur en ’s nachts steeds een uur eer hij afgelost wordt. Een schitterende ceremonie die wij mogen gadeslaan. Na Arlington gaan we richting Capitol Hill alwaar iedereen de vrije namiddag krijgt. Na de foto’s aan het US Capitol gaat iedereen zo’n beetje zijn eigen weg. Sommigen bezoeken een nabijgelegen brandweerkazerne van DCFD, anderen lopen de musea binnen zoals het National Air and Space Museum en het National Museum of the American Indian, anderen lopen dan weer mee in een betoging. Vandaag vond er aan Capitol Hill een betoging plaats tegen oorlog, een vrijwel alledaags beeld hier. Rond 17h00 komen we terug samen en keren we terug naar het hotel met metro en wagen. In het hotel duikt vrijwel iedereen weer het zwembad in. Daarna een zalige douche en hop, naar de bar voor onze laatste avond samen. De apero’s vloeien rijkelijk wat ons serieuze honger doet krijgen. We kiezen voor de overheerlijke hotelkeuken. Na het diner kiezen enkele voor de bedstee. Paul, Luc en Filip gaan nog voor een nachtelijke fototoer doorheen downtown DC. Carl, Arent, Jurgen, Weslie en Steve hebben de lokale Hooters bar als verblijfstek gekozen.
Zondag, 30 september 2007:
Na het ontbijt is het nog enkel een kwestie van koffers inpakken en uitchecken. Het wordt weer een waar gevecht om alle bagage in de wagens te krijgen maar het lukt wonderwel. De laatste uren spenderen we nog aan een groot shopping center maar uiteindelijk breekt de tijd aan en moeten we koers zetten richting luchthaven, de plaats waar twee weken geleden ons avontuur begon. Inleveren van de wagens, bagage inchecken, controleposten,…en omstreeks 17h45 zitten we in onzen bak die ons terug naar het thuislandje zal brengen. Een heus ontvangstcomité zal ons een dag later, op 1 oktober, op Zaventem ontvangen. We doen snel de eerste verhalen aan vrienden en familie maar dan neemt het overgrote deel van de groep afscheid. Een harde kern probeert het echter nog wat uit te stellen met enkele biertjes aan de het Stella Artois Café maar toch…ietwat later gaan de laatste van de schitterende Charleston-groep, met een blij gevoel over deze reis, uiteen.
Carl Verstrepen

BLOG VAN DEZE STAGE

http://www.ncfd.org/ is de link voor North Charleston