REISVERSLAG CHARLESTON 2007
De tweede brandweerstage voor 2007 is
begonnen. Na de stage in Mobile gaan de Fire Observers deze keer naar South Carolina, een
staat waar zij nog nooit eerder een stage hebben gelopen. Ditmaal werd er contact gelegd
met de brandweerdienst van Charleston. Een vrij kleine brandweerdienst in een vrij kleine,
oude stad. Een stad met een rijke geschiedenis.
Op 18 juni 2007 trof het noodlot toe voor Charleston Fire Department. s Avonds brak
brand uit in een meubelzaak, de brandweer deed wat van hen verwacht werd. Een dik halfuur
na de aankomst van de brandweerploegen liep het mis en uiteindelijk resulteerde dat in het
omkomen van 9 brandweermannen. Het grootste verlies ooit binnen de brandweerdienst en het
grootste verlies voor de brandweer in Amerika sinds die andere rampzalige dag in 2001.
Onderzoeken bleven niet lang uit en tot op de dag van vandaag lopen verschillende
onderzoeken nog steeds. De voorbije maanden waren het woelige tijden in Charleston. De
brandweerdienst van Charleston liet ons echter toe om toch nog steeds bij hun een ride
along program te voeren. Achteraf gezien bleek het misschien toch beter de stage één of
twee jaar uit te stellen, doch hebben we leuke tijden beleefd en konden we op grote
gastvrijheid rekenen in de stations.
Zondag, 16 september 2007:
11 Belgische brandweermannen en ééntje uit Nederland maken hun opwachting in de
vertrekhal van Brussels Airport. Uur van afspraak stond vast op 09h00 en iedereen is vrij
goed op tijd waardoor we even snel ingecheckt waren. Afscheid van vrienden en familie, nog
snel even de eerste groepsfoto voor op de blog en dan de controle voorbij, op weg naar ons
toestel met een ommetje langs de winkels en het restaurant voor een ontbijtje. We kozen
voor een vlucht van Brussel naar Washington DC-Dulles met de maatschappij United Airlines.
Over het algemeen krijgen we hier een snelle en zeer goede service en dat was deze keer
niet anders. Na de nodige toegangscontroles in de VS, reden we iets na 16h00 met onze drie
huurwagens richting Lumberton, North Carolina voor de eerste overnachting. Onderweg
hielden we nog even halt aan een Shoneys voor de eerste maaltijd op Amerikaanse
bodem. Rond 23h00 waren we in ons hotel en dook iedereen onmiddellijk tussen de lakens
voor een welverdiende nachtrust.
Maandag, 17 september 2007:
Naar goede gewoonte was iedereen reeds vroeg wakker. Een douche, een licht ontbijt in de
hotellobby, de koffers in de wagens geladen en terug de baan op voor ons laatste traject
naar Charleston, South Carolina alwaar we rond 08h30 aankwamen. Tegen 11h00 reden we naar
het HQ van de brandweerdienst, Central Fire Station, waar we een meeting hadden met de
Fire Chief en zijn Assistant. Het leek er niet op dat we de Fire Chief later op de week
nog zouden tegenkomen, vandaar dat Paul hem reeds bedankte voor deze stage en ook een
geschenkje overhandigde. Na de dodelijke brand in de meubelzaak werd het operationele
beleid wat aangepast. Men heeft de HD-slangen op kant geschoven voor de gekende 2 ½ en 4
inches, in plaats van twee autopompen en een ladderwagen stuurt men nu nog eens twee extra
autopompen naar een woningbrand. En het free lance brandweerwerk moet er
zon beetje uit en daarom krijgen alle ploegen dezer dagen opleiding met een
welomschreven takenpakket. Er waren nu net zo enkele oefeningen aan de gang op het
Training Center en we werden uitgenodigd om deze even te volgen. Zo hadden we
ook direct het TC gezien, niet veel meer dan een houten barrak als klaslokaal, enkele
rioolbuizen onder een hoop zand als persluchtparcours en een plein met in het midden een
oefentoren van 5 verdiepingen. Na het TC reden we onder begeleiding van een BC naar het
plaatselijke 911-center, dat bij de politie gehuisvest is. Ze werken hier met het
call-taker principe, in de dispatchingseenheid voor brandweer en medische diensten zitten
er 24/7 twee burgers aan de zender. De lunch gebruiken we in een Irish Bar, vergezeld door
de Ass. Fire Chief en enkele BCs. Na de lunch terug naar het CFS waar we de station
assignments krijgen. Op Engine 2 en 3, gelegen in CFS, verblijven Paul, Antoine, Erwin en
Weslie. Op Engine 6 vinden we Arent en Edwin terug en Luc en Filip zitten op Engine 15 en
Ladder 4. Deze posten bevinden zich allemaal in downtown. Steve en Ko gaan naar Engine 11
en Carl en Jurgen naar Engine 5 en Ladder 10. De laatste twee posten liggen ver verwijderd
van downtown, in West Ashley. Vrijwel iedereen krijgt zijn eerste oproepen binnen tijdens
de loop van de avond en nacht.
Dinsdag, 18 september 2007:
Zoals eerder reeds gezegd, vinden er elke dag dezelfde oefeningen plaats op het TC. Alle
ploegen en manschappen moeten deze oefeningen doorlopen wat maakt dat ook vandaag de
meeste wagens naar het TC gaan, waar ook vrijwel alle Fire Observers elkaar terug
ontmoeten. In de namiddag moeten de mannen van Ladder 10 met Carl en Jurgen naar een
hondenasiel binnen hun district. Enkele weken geleden werd een hond uit een brand gered
door de Ladder 10. Hiervoor kregen ze vandaag een Award uitgereikt door het dierenasiel,
de pers was massaal aanwezig. Op de weg terug hielden we even halt om wat cheesburgers en
ribbetjes in een BBQ-restaurant op te pikken. s Avonds stond er een Hongaarse
schotel met kip op het menu want de Engineer was kok van dienst en Hongaar van origine. Na
de avondtaken werd de ladder eens volledig uitgeschoven en konden Jurgen en Carl genieten
van de zonsondergang over Charleston, en dit vanop 30 m hoogte. Voor iedereen liepen de
oproepen zachtjes binnen doch niks noemenswaardigs.
Woensdag, 19 september 2007:
Afgelopen nacht woedde er een goeie brand in een leegstaand pand in downtown. Alle Fire
Observers, behalve Ko, Steve, Carl en Jurgen waren aanwezig. In de voormiddag ging Engine
10 naar het TC, Ladder 5 bleef in het eigen district voor wat ladderoefeningen. In de
namiddag liep er voor Engine 10 een brand binnen in downtown. Op weg werden we
gecancelled, daarna toch doorrijden, daarna terug gecancelled om later toch door te
rijden. Ter plaatse bleek het om niks ergs te gaan maar sinds enkele maanden proberen ze
hier op safe te spelen en merken we hier af en toe eens
euhm
a slight case of
overbombing. Engine 10 blijft 5 minuten op de brand en krijgt dan een relocation door voor
het Central Fire Station, aangezien alle autopompen in downtown bezig zijn met andere
opdrachten. Deze stand-by duurt een halfuurtje waarna we terugkeren naar het eigen
district om wat preplanning te gaan doen. We bezoeken een winkel die alle
nodige papieren moet voorleggen ivm brandveiligheid, de brandblussers worden gecontroleerd
(hangen ze op de juiste plaats en zijn ze verzegeld), de uitgangen en nooduitgangen worden
gecontroleerd en dat is het. Na het avondmaal (geserveerd door Carl) krijgen we nog een
oproep voor een brand in een pizzzaak maar zonder veel erg. Een defecte ventilator doet
rook in de toiletten blazen en zo komt ook het restaurant onder rook te staan. De
brandweer beperkt zich tot het wegnemen van de ventilator en het ventileren van de tent.
Donderdag, 20 september 2007:
We verzamelen op CFS en gaan nadien ontbijten bij Josephs. In de voormiddag gaan we
naar het lokale Army Museum. Gratis ingang voor deze 12 Belgische militairen
. Tegen
11h00 zijn we aan het North Charleston and American LaFrance Fire Museum in North
Charleston. We betalen een vrij hoge inkomprijs maar het is het waard. Het museum is niet
echt zeer groot maar zeer goed uitgewerkt en onderhouden. Het wordt grotendeels gesponsord
door American LaFrance waardoor men er enkel ALF-trucks aantreft. We worden rondgeleid
door de curator van het museum. Nadien gaan we naar de ALF-fabriek in het nabijgelegen
Summerville. ALF viert dit jaar haar 175ste verjaardag en dat binnenkort niet onopgemerkt
voorbijgaan. We krijgen een rondleiding doorheen de assemblagehall, één grote hall waar
de verschillende brandweervoertuigen gemaakt worden. Men heeft hier nog maar net de intrek
genomen en dat is zichtbaar. Vele kantoren en ruimtes staan nog leeg en hier en sommige
diensten zijn nog volop aan het verhuizen . Voor we die avond terugkeren naar onze
kazernes gaan we met de groep nog eten bij Fatz, nadat we een bezoekje brachten aan de
lokale shopping mall. Ook Luc, Filip en Paul gaan nog snel even naar de Harley-shop van
North Charleston. Net voor middernacht krijgen de ploegen van Ko, Steve, Jurgen en Carl
een oproep voor een zwaar verkeersongeval. Ko en Steve zijn ter plaatse met Engine 11,
Carl en Jurgen met Ladder 5, welke de ontzetting doet. De ziekenwagendienst hier wordt
verzorgd door County EMS, daarnaast is er ook nog een vrijwilligersdienst die gesponsord
wordt door Charleston County, County Rescue. Deze mensen hebben zeer veel en deftig gerief
(zelfs beter als dat van de brandweer) maar het probleem is dat de brandweerdienst en
County Rescue niet echt de beste vriendjes zijn. Het betrof een ongeval met twee wagens en
in totaal drie slachtoffers. De ontzetting loopt zeer traag en chaotisch, de getrainde
professional in ons wil wel overnemen, maar we houden ons in. Ook de medische
hulpverlening is niet echt wat het moet zijn
.
Vrijdag, 21 september 2007:
Ladder 5 gaat uit dienst wegens een defect aan een band. Engine 10 blijft in het district
en doet enkele oefeningen van forcible entry, aflegsysteem en ladderprocedures. Deze
worden even onderbroken door een relocation naar downtown. s Middags werd er een
lunch aangeboden in het plaatselijke USCG station. De meeste Fire Observers blijven hun
ritjes stilletjes aan opstapelen, de grote interventies blijven echter uit alhoewel er
enkele wel naar een bommelding mogen. In downtown werd er een verdachte koffer gevonden,
het hele zootje kwam in actie; brandweer, politie, County EMS, FBI, Bomb Squad,
. De
mannen die op CFS zitten missen dit omdat ze juist uit eten waren. Zij bezoeken die
namiddag The Citadell, de plaatselijke militaire school. s Avonds gaan Carl, Jurgen,
Ko, Steve en Weslie een stapje zetten in downtown, samen met enkele brandweermannen van
Station 10. Travis, een brandweerman van Ladder 5 kan een echte stretched limo voor ons
regelen en als de groten der aarde laten we ons rijden door het centrum van Charleston. We
gaan naar Mad River, een oude kerk in de uitgaansbuurt die tot danscafé werd omgebouwd.
Een hoop ambiance, een grotere hoop schoon volk, wat biertjes en
whiskys
kortweg, de ideale plek voor een fijne avond. We waren ook nog niet zo
lang binnen of we kregen al applaus en gejuich
cause weve some Belgian
firefighters and heroes in the house. Na enkele uurtjes fun, terug naar de posten in onze
limo.
Zaterdag, 22 september 2007:
Verzameling van de groep om 11h00 aan CFS. Eerst wandelen we een beetje door downtown
Charleston en wordt iedereen vrijgelaten aan The Market. The Market is een publieke,
overdekte markt op een stuk grond dat in de 18e eeuw een beek was. Het stuk grond werd
door de Pinckney-familie geschonken en later bouwde men er de
markthallen die dienst deden als slavenkoopplaats, maar vandaag de dag komen er honderden
bezoekers die aan de tientallen kraampjes op zoek zijn naar wat lokale souvenirs . Aan het
begin van The Market staat het Confederate Museum, een klein museum met een woordje uitleg
over Charleston ten tijde van de Burgeroorlog. In de namiddag staan er nog enkele
toeristische trekpleisters op het programma. Het eerste is Fort Moultrie, buiten Fort
Sumter, één van de forten die gebouwd werden om de haven en de stad Charleston te
beschermen. Fort Sumter is misschien nog bekender omdat hier het eerste schot van de
Burgeroorlog gelost werd doch is het niet echt interessant om het fort te bezoeken wegens
de niet-gerestaureerde schade. Eigenlijk is het enkel een hoop stenen en muren op een
klein eilandje met op het middenplein enkele vlaggen. Fort Moultrie daarentegen is serieus
opgeknapt en hier kan men het fort doorlopen en een idee vormen van het leven in zon
fort tijdens de gevechten. Van hieruit rijden we naar het Patriots Point Naval and
Maritime Museum, gelegen aan de rivier. Hier zijn meerdere memorials gesitueerd, alsook
enkele musea en enkele vaartuigen. Het grootste schip dat hier aangemeerd ligt is
ongetwijfeld het vliegdekschip USS Yorktown. Een aircraft carrier van bijna 300 m lang,
met een tonnage van 27000 ton en een bemanning van om en bij de 2500 koppen. De
kiellegging van het schip vond plaats in 1941 en daarna vocht de USS Yorktown in meerdere
zeeslagen van de Tweede Wereldoorlog en de Vietnamoorlog. In de main hangar van het schip
vinden we tal van vliegtuigen die ooit op de USS Yorktown geland zijn. Er zijn
verschillende tentoonstellingen en er staat ook een replica van de commandocapsule van
Apollo 8, welke het schip in 1968 moest opvissen. Kilometers doorheen de gangen en trappen
van het schip geven ons een idee over het leven van de opvarenden aan boord een
vliegdekschip. Op het dek staan nog meer toestellen zoals een Seaking, een Sikorsky, een
F-15, een A6 Intruder, een A7 Corsair, een S3-B Viking,
Verder ligt er ook nog een
destroyer, de USS Laffey. De enige overblijvende destroyer zelfs die gestreden heeft in
zeeslagen op de Pacic en Atlantic Ocean ten tijde van WOII. We bezoeken ook nog de
onderzeeër USS Clamagore en de Ingham, een kotter van de USCG. Na Patriots Point bezoeken
we snel even het Pinckney House, gelegen aan de overkant van Boone Hall Plantation. Boone
Hall wat meer bekend is door de TV-serie North and South. Charles Pinckney was Gouverneur
van de staat South Carolina, Senator en zetelde ook in het House of Representatives. Hij
was ook één van de ontwerpers van de Amerikaanse grondwet. Het was ons laatste dag in
Charleston en traditiegetrouw houden we dan onze farewell dinner met enkele leden van de
brandweerdienst. Deze keer echter niet en daarom kiezen we voor een TGI Friday met de
groep. De lekkerste steaks en ribbekes worden weer voorgeschoteld en zelfs een ijsje voor
Luc
die vandaag jarig was
.
Zondag, 23 september 2007:
De laatste nacht pikt iedereen nog enkele oproepen mee maar s ochtends is het dan
echt afgelopen. De koffers zijn gepakt, afscheid wordt genomen en de laatste emailadressen
en telefoonnummers worden uitgewisseld. Er staan de komende week nog heel wat kilometers
op de teller dus we vertrekken rond 09h00 in Charleston, op weg naar Hampton, Virginia,
nabij Norfolk. Onderweg stoppen we regelmatig voor een hapje, drankje en fotoshoots. Tegen
de avond komen we aan in ons hotel Red Roof Inn. Iedereen krijgt even de tijd om te
pauzeren en een frisse douche te nemen om nadien met zijn allen naar het buffetrestaurant
Golden Corral te gaan. Na de maaltijd kiezen sommigen voor de bedstee, anderen gaan dan
nog graag een pintje drinken bij Hooters die net naast het hotel gelegen is. Ook hier
vieren we een verjaardag, die van
de Luc.
Maandag, 24 september 2007:
Vandaag staat de rit Hampton Atlantic City op het programma. We moeten de ferry
nemen, hebben toch nog een serieus pak kilometers voor de boeg dus verkiezen we om vrij
vroeg te vertrekken. Vanuit Norfolk rijden we vrijwel direct de Chesapeake Bay
Bridge-Tunnel complex op. Een verzameling van bruggen en tunnels over het lage punt van de
Chesapeake Bay. Net voor we de eerste tunnel ingaan, rijden we als het ware doorheen de
Atlantic Fleet Naval Base van Norfolk waar we een armada van militaire schepen zien
liggen; kruisers, mijnenvegers, vliegdekschepen,
. Zon 30 km verder komen we
terug op het vasteland en het is hier waar de wagens zich even splitsen maar in Lewes,
Delaware komen we elkaar terug tegen. Hier moeten we de ferry nemen richting Cape May, New
Jersey. We hebben geen reservatie en moeten bijgevolg enkele uren wachten op onze
overvaart. Enkelen nemen een frisse duik in de oceaan, anderen kiezen eerder voor een
ijsje en een bezoek aan de brandweerkazerne van Lewes waar we zeer warm onthaald worden.
We krijgen er de grand tour voorgeschoteld en op het einde gaat ook de T-shirt kast open.
Rond 16h00 rijden we met onze wagens de ferry op om er een goed anderhalf uur later weer
af te rijden. We zijn in Cape May, New Jersey. We rijden eerst even het centrum van Cape
May door en brengen een snel bezoekje aan de hoofdbrandweerpost van Cape May Fire
Department. Van Cape May gaat het naar Atlantic City, onze eindhalte voor vandaag, het Las
Vegas van de Oostkust. Verschillende gokpaleizen staan hier naast elkaar aan de
dijk. Wij kozen voor een overnachting in het Casino Resort Atlantic City met
balzalen van kamers en badkamers. Een vrije avond voor iedereen. De meesten gaan voor een
maaltijd in het plaatselijke Hard Rock Café en een wandeling en wat biertjes op de
promenade. Anderen testen dan weer hun geluk op de gokmachines.
Dinsdag, 25 september 2007:
Vandaag kregen we de kans om wat langer te slapen en dat werd door iedereen zeer goed
onthaald. Iedereen genoot van de heerlijke bedden en de ontzettend grote douches. Voor
ontbijt had iedereen de vrije keuze. Enkelen maken nog snel even een wandeling over de
Boardwalk en t strand. Om 10h00 vertrekken we allen richting New York. Er is weinig
verkeer wat ons dus vlot in NYC brengt. De wagens van Carl en Luc komen echter eerst aan
het hotel want deze werden gesplitst van de wagen van Paul. Voor ons verblijf in NYC kozen
we voor Riverside Tower Hotel, gelegen in de Upper West Side. Wegens te dure logies slapen
we hier ook per drie op dubbele kamers, geen sinecure want de kamers zijn zelfs nog te
klein om er alleen te slapen
Maar bon, veel zullen we hier toch niet zijn. Na het
vinden van een noodslaapplaats voor onze autos (240$ voor 2 nachten) kan ons bezoek
beginnen. We springen op Broadway direct de metro in en stappen uit aan Canal Street in
Little Italy om er het FDNY Fire Museum te bezoeken. Een 3 verdiepingen tellend museum in
een oude brandweerkazerne. Verschillende wagens, blusarmaturen, poppen, kledij, materieel,
fotos en wat weet ik nog allemaal meer worden hier tentoongesteld. Een ware streling
voor het oog. Er is ook een memorial voor de omgekomen brandweermannen, maar het grootste
deel is voor de collegas die omgekomen zijn op 11 september 2001. Na het
museumbezoek nemen we terug de metro om in het nieuwe station van het WTC terug boven te
komen. We worden direct met de neus op de feiten gedrukt bij deze enorme site, nog steeds
een diepe put waar men sinds kort reeds begonnen is aan de funderingen voor de nieuwe
Freedom Tower. We wandelen heel de site rond en staan onderweg dikwijls stil voor de
nodige fotos en indrukken. We lopen ook eens binnen in Station 10 waar Engine en
Ladder 10 gehuisvest zijn. Een volledig gerestaureerde kazerne met een schitterende
memorial langs de zijgevel. We nemen er onze tijd voor de nodige fotos en gesprekken
met de mannen. Na volledig rondom Ground Zero te hebben gewandeld lopen we via City Hall
naar de Brooklyn Bridge. We wandelen over de brug terwijl de avonddrukte stilaan begint en
stoppen regelmatig om achter ons een blik te werpen op Lower Manhattan. Aan de
Brooklyn-side lopen we onmiddellijk naar de kazerne van Engine 205 en Ladder 118 op
Middagh Street. Hier hebben ze een mooie schildering gemaakt op de kazernepoort, ter
aandenken aan 9/11. We slaan er
een praatje met de mannen, nemen onze fotos en wandelen dan naar Brooklyn Heights
waar we op de promenade rustig genieten van de zonsondergang en het prachtige panorama van
Manhattan. Ook het avondmaal gebruiken we in Brooklyn, hiervoor kozen we een lokaal
Chinees restaurant waar we alweer Lucs verjaardag vieren
. Van Brooklyn nemen
we opnieuw de metro tot aan Times Square waar we overdonderd worden door de vele
lichtreclames, de drukte, de sfeer en de Yellow Cabs. Iedereen loopt hier en daar de
winkels binnen. Luc, Filip, Arent en Carl doen enkele souvenirs binnen in het Hard Rock
Café en gelijk pikken ze ook nog enkele nummertjes mee van het live-concert van Melissa
Etheridge die daar haar nieuwe cd kwam voorstellen. Op de terugweg naar het hotel worden
nog enkele biertjes gekocht die we opdrinken op de kamers terwijl we tot rust komen in
deze geweldige stad.
Woensdag, 26 september 2007:
Een bagel als ontbijt en dan met de metro tot het uiterste puntje van Manhattan, Battery
Park. Hier merken we direct dat het een drukte van jewelste is en dat de NYPD talrijk
aanwezig is. Iets wat we de ganse dag nog zullen zien, later horen we dat President Bush
vandaag op bezoek kwam. We lopen even door Battery Park, naar de Staten Island Ferry. We
kiezen voor dit gratis en snel vervoersmiddel dat ons op een steenworp van Ellis Island en
de Statue of Liberty zal brengen. Op Staten Island aangekomen doen we een hop off/hop on
en nemen dezelfde boot terug richting Manhattan. Ook op deze weg krijgen we een prachtig
zicht op het puntje van Manhattan en de honderden wolkenkrabbers. Een paar man uit de
groep bedankt hier echter voor en kiezen voor een dutje in de zon. Eenmaal terug op
Manhattan gaan we via de brandweerkazerne van Engine 4 en Ladder 15 (waar we ook even
binnenlopen) naar Wall Street, waar we eventjes halt houden bij het beursgebouw en de
drukte aanschouwen van op de trappen. We wandelen de straten door richting WTC om daar de
metro te nemen tot op Times Square maar hier loopt het even mis. Blijkbaar een probleempje
met het metroticket van Filip, zeer ambetant als de rest van de groep al op het perron
staat. De groep gaat verder door naar Times Square, Luc en Carl blijven bij Filip om deze
te begeleiden tijdens deze ongetwijfeld moeilijke tijden. Later vervoegen zij de groep
terug op Times Square waar iedereen weer een uurtje vrij kreeg voor de lunch. Hier maken
we ook kennis met de Naked Cowboy
Vanop Times Square gaat het te voet naar Captain
Terrence S. Hatton Way, alwaar Rescue 1 haar thuishaven heeft. We komen echter voor een
gesloten kazerne te staan, de ploeg is buiten
We gaan terug naar Midtown om daar de
metro te pakken tot 5th Ave.. We lopen langs de chique winkels tot aan het Rockefeller
Center. Hier nemen enkelen een kaartje om tot het observation deck van het GE-building te
gaan, een kleine 300 meter boven de grond. Van hieruit heb je een prachtig hoogtezicht
over Manhattan. Na Rockefeller Center lopen we nog even binnen in de FDNY Store om nadien
doorheen Central Park te wandelen, van aan The Pond tot aan Strawberry Fields alwaar we
het park verlaten en terugwandelen tot aan het hotel. Een frisse douche en een uurtje rust
om daarna te gaan dineren in een Italiaans restaurant. De avond sluiten we af met enkele
drankjes in een Irish Pub waar we de echte verjaardag vieren van
.Arent deze keer.
Donderdag, 27 september 2007:
Omstreeks 09h30 verlaten we NYC en rijden we richting Philadelphia in de staat
Pennsylvania. Het ontbijt nemen we onderweg in een wegrestaurant. Tegen de middag komen we
aan in Philly. We gaan onmiddellijk naar het Independence National Historical Park. Dit is
de geboorteplaats van de Verenigde Staten van Amerika, waar de Declaration of
Independence, de Articles of Confederation en de United States Constitution werden hier
allen opgesteld en ondertekend. We nemen de tour en krijgen weer te horen van die bekende
van in Charleston, Charles Pinckney. We gaan ook
nog snel even een kijkje nemen naar de Liberty Bell, die aan de overkant van Independence
Hall staat. De lunch wordt voor iedereen de wereldberoemde Philly Cheese Steak. Na dit
culinair vernuft proberen enkelen van de groep nog het National Mint museum mee te pikken,
het overgrote deel van de groep gaat echter naar het brandweermuseum. Hier krijgen we een
zeer warm onthaal, worden we direct uitgenodigd voor een broodjesmaaltijd en leggen er
contacten. Misschien is dit wel een toekomstige stageplaats voor de Fire Observers. Na het
museum gaat het naar de kazerne waar ondermeer Engine 8 en Ladder 2 zijn gehuisvest. Hier
wachten ze ons al op en de ontmoeting is er even warm. We krijgen de rondleiding van de
kazerne, de wagens, de T-shirts en fototoestellen worden bovengehaald
.vriendschap
alom. Wanneer de groep terug samen is rijden we verder door naar Baltimore, Maryland
alwaar we zullen verblijven voor de nacht. We installeren ons in de kamers, nemen een
douche en rijden dan naar de havenbuurt, het uitgaansdistrict van Baltimore. Iedereen is
vrij voor het avondmaal, Luc, Filip, Arent en Carl kiezen nog maar eens voor het Hard Rock
Café. Enkelen uren later komen de anderen ook binnen om er een biertje te drinken.
Wanneer het tijd was om terug naar de wagens te gaan hadden ze de hemelsluizen
opengezet
bakken regen kwamen uit de lucht gevallen.
Vrijdag, 28 september 2007:
Na een heerlijke nachtrust nemen we het ontbijt in ons hotel om daarna rustig richting
Washington DC te rijden maar niet zonder eerst te stoppen in Annapolis. Hier is de
academie voor de US Navy gesitueerd, de militaire school van hoog niveau waar de
Navy-officieren hun opleidingen krijgen. Wij lopen even langs voor de middagparade. Om
12h00 komen hier zon paar duizend man naar buiten, er is een hoop gegroet, geroep,
geloop, allemaal op muziek en een kwartier later lopen ze allemaal terug naar binnen voor
de lunch. Ook hier hebben ze een brandweerkazerne op het domein en dat wordt natuurlijk
niet vergeten en zomaar voorbijgelopen
. Na de Naval Academy rijden we verder door
naar DC. Ergens in de buitenwijken lunchen we in een typisch soulfood restaurant. Iets
later komen de prachtige memorials en majestueuze gebouwen reeds in ons vizier. We
parkeren onze auto nabij de Potomac en gaan te voet verder. We lopen voorbij de
verschillende monumenten en memorials zoals die van WOI, WOII, Korea, Vietnam, het Tidal
Bassin en het Washington Monument. Van hieruit lopen we naar de zuidzijde van het Witte
Huis. Wanneer de nodige fotos genomen zijn wandelen we langs 15th Street naar
Pennsylvania Avenue om er halt te houden aan nr 1600, de voorkant van het Witte Huis. Aan
de overkant van t straat staat er een kleine, nogal bizarre vrouw die reeds 23 jaar
betoog houdt tegen het beleid van de Amerikaanse regering. We gaan terug richting Mall om
aan het Lincoln Memorial plaats te nemen op de trappen en even te genieten van de
gezellige drukte op deze mooie nazomerdag. Na een tijdje besluiten we terug naar de wagens
te gaan om verder te rijden naar onze eindhalte voor vandaag, ons hotel. Onderweg loopt
het mis in de verkeersdrukte en de wagens raken elkaar kwijt waardoor de wagen van Carl
een hele tijd later aankomt. De avond wordt voor ieder naar eigen wens afgesloten met een
frisse duik in het zwembad, een heerlijk diner in het restaurant of een burger en wat
biertjes op de kamer.
Zaterdag, 29 september 2007:
Elkeen stopt zich vol met het rijkelijk ontbijt, zo kunnen we beter de dag aan. We nemen
de metro in de buurt van het hotel om 35 km verder uit te stappen aan het Pentagon, maar
hier is uiteindelijk niet veel te zien omdat we langs de verkeerde kant staan en niet aan
de juiste kant kunnen geraken. Dan maar terug naar Arlington National Cemetery. Een
prachtig en immens groot kerkhof op de heuvels van Arlington, met een wondermooi panorama
over de hoofdstad van de VS. Hier liggen tal van prominenten en mensen die iets betekend
hebben voor het land. Tal van
oorlogsgesneuvelden, oorlogsveteranen, opperrechters en rechters van het Hooggerechtshof,
astronauten, artiesten en presidenten waarvan de bekendste John Fitzgerald Kennedy is. We
gaan ook naar het graf van de onbekende soldaat dat 24/7 bewaking geniet. Tijdens de
zomermaanden loopt de wacht een halfuur , in de wintermaanden een uur en s nachts
steeds een uur eer hij afgelost wordt. Een schitterende ceremonie die wij mogen gadeslaan.
Na Arlington gaan we richting Capitol Hill alwaar iedereen de vrije namiddag krijgt. Na de
fotos aan het US Capitol gaat iedereen zon beetje zijn eigen weg. Sommigen
bezoeken een nabijgelegen brandweerkazerne van DCFD, anderen lopen de musea binnen zoals
het National Air and Space Museum en het National Museum of the American Indian, anderen
lopen dan weer mee in een betoging. Vandaag vond er aan Capitol Hill een betoging plaats
tegen oorlog, een vrijwel alledaags beeld hier. Rond 17h00 komen we terug samen en keren
we terug naar het hotel met metro en wagen. In het hotel duikt vrijwel iedereen weer het
zwembad in. Daarna een zalige douche en hop, naar de bar voor onze laatste avond samen. De
aperos vloeien rijkelijk wat ons serieuze honger doet krijgen. We kiezen voor de
overheerlijke hotelkeuken. Na het diner kiezen enkele voor de bedstee. Paul, Luc en Filip
gaan nog voor een nachtelijke fototoer doorheen downtown DC. Carl, Arent, Jurgen, Weslie
en Steve hebben de lokale Hooters bar als verblijfstek gekozen.
Zondag, 30 september 2007:
Na het ontbijt is het nog enkel een kwestie van koffers inpakken en uitchecken. Het wordt
weer een waar gevecht om alle bagage in de wagens te krijgen maar het lukt wonderwel. De
laatste uren spenderen we nog aan een groot shopping center maar uiteindelijk breekt de
tijd aan en moeten we koers zetten richting luchthaven, de plaats waar twee weken geleden
ons avontuur begon. Inleveren van de wagens, bagage inchecken, controleposten,
en
omstreeks 17h45 zitten we in onzen bak die ons terug naar het thuislandje zal brengen. Een
heus ontvangstcomité zal ons een dag later, op 1 oktober, op Zaventem ontvangen. We doen
snel de eerste verhalen aan vrienden en familie maar dan neemt het overgrote deel van de
groep afscheid. Een harde kern probeert het echter nog wat uit te stellen met enkele
biertjes aan de het Stella Artois Café maar toch
ietwat later gaan de laatste van de
schitterende Charleston-groep, met een blij gevoel over deze reis, uiteen.
Carl Verstrepen
http://www.ncfd.org/ is de link voor North Charleston